Nobelprijs 2004

Odyssius

Zou er me iemand kort kunnen uitleggen waarover de nobelprijs winnaar van 2004 ongeveer iets hebben gepubliceerd? in mijn kamer hant er nog een grote poster ervan, maar ik haal er niet te veel uit; wel dat het iets te maken heeft met kleuren

Jan van de Velde

Voor wat ik ervan begrijp wordt de kleurenleer gebruikt om op een simpele manier uit te leggen hoe verschillende combinaties van quarks verschillende elementaire deeltjes vormen, zoals verschillende primaire kleuren samen een nieuwe kleur geven. Het heeft er niets mee te maken dat al die deeltjes zelf kleuren hebben, die kleuren zijn een uitleghulpmiddel.

Bruce

In 2004 hebben drie gasten de Nobel Prijs voor de natuurkunde gekregen vanwege: "The discovery of asymptotic freedom in the theory of the strong interaction."

Dit houdt het volgende in: De theorie over de sterke kernkracht (theory of strong interaction) beschrijft de krachten die zich tussen quarks en deeltjes die bestaan uit quarks bevinden. Zoals Jan van de Velde al noemde worden deze krachten uitgedrukt in kleuren. Dit is analoog aan de electromagnetische kracht die positieve en negatieve ladingen heeft. Bij de sterke kernkracht worden het dus als het ware "kleur ladingen" genoemd.

De "asymptotic freedom" betekent eigenlijk dat die kleurkracht steeds zwakker wordt naarmate de afstand tussen 2 quarks afneemt (en sterker naarmate de afstand toeneemt). Als ze zeer dicht bij elkaar zitten kun je zeggen dat er bijna geen sterke krachten meer op werken en zeggen dat het vrije deeltjes zijn.

Elmo

Een heel mooi en uitgebreid verhaal vind je hier: http://nobelprize.org/physics/laureates/20...004/public.html

Even nogmaals voor de duidelijkheid: het begrip "kleur" zoals een regenboog kleuren heeft, heeft niets te maken met de kleur-ladingen van quarks. Die quarks zijn veel te klein om een kleur te kunnen hebben. De kleurlading wordt gebruikt omdat blijkt dat alleen kombinaties van quarks die "wit" zijn (kleurneutraal) in de echte wereld voorkomen. Dus, stel ik wil een proton maken. Dat bestaat uit een down- en twee up-quarks. Omdat het proton bestaat, moeten die drie quarks dus allemaal verschillende kleuren hebben (rood+groen+blauw = wit). Voor een meson (een deeltje bestaand uit twee quarks) zie je dan dus meteen dat deze moet bestaan uit een quark en een anti-quark; immers kleur+antikleur = wit, maar rood+groen of groen+blauw gaat nooit wit geven.

Nu de asymptotische opsluiting: de kleur-kleur interactie is zo sterk, dat je twee quarks nooit uit elkaar kunt trekken in twee losse quarks. Je zou dan zoveel energie erin moeten stoppen, dat (voordat de twee quarks uit elkaar spatten) deze extra energie gebruikt wordt om een nieuw quark/antiquark paar te maken:

Afbeelding

Zie ook hier en hier.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Nobelprijs 2004

Nobelprijs 2004

Re: Nobelprijs 2004

Re: Nobelprijs 2004

Re: Nobelprijs 2004