invloed zwaartekracht op licht

DePurpereWolf

E=mc²

Er wordt massa vernietigt bij een atoomreactie.

Zoals de bekende reactie n + U235 -> Ba141 + 92Kr + 3n

Waarbij de massa aan de linkse kant groter is als de rechtse. Het verschil is de gegenereerde energie.

Jouw stelling luidt dat dit niet andersom kan.

Hoe krijg je dan ooit U235?????????

Er zijn genoeg reacties op te schrijven waarbij het inkomende neutron, of elektron een hoeveelheid energie moet hebben om een reactie tot stand te krijgen waarbij massa gecreeert wordt. Echter heeft dit veel energie nodig. (Denk maar eens na hoeveel energie er bij een atoombom vrij komt, en dat allemaal om een aantal kilo's U235 te maken?)

Verder, als men kinetische energie aan een elektron mee geeft, gaat deze versnellen, en wordt deze zwaarder...

Anonymous

Licht heeft geen massa, en kan dus niet aangetrokken worden door de zwaartekracht, per definitie.

Hoe kom je ooit op deze wartaal? Een foton heeft wel degelijk massa als het snelheid heeft. De rustmassa is 0 maar daar is hier geen sprake van. Als energie en massa allebei van vormen zijn van energie is het dus niet zo dat een tijdvlak gekromd wordt, maar is het zo dat er wel degelijk een zwaartekracht werkt op het foton, ook al is zijn massa in rust 0!!!!!!!!!!! Een foton heeft toch ook bijvoorbeeld een impuls. Hoe verklaar jij dat als je stellig beweerd at de massa van een foton altijd 0 is???? Er moet dus gekeken worden naar relativistische massa. Dus de relativiteitstheorie is wel van invloed op dit vraagstuk maar niet op de manier zoals u denkt!

DePurpereWolf

Hoe kom je ooit op deze wartaal? Een foton heeft wel degelijk massa als het snelheid heeft. De rustmassa is 0 maar daar is hier geen sprake van. Als energie en massa allebei van vormen zijn van energie is het dus niet zo dat een tijdvlak gekromd wordt, maar is het zo dat er wel degelijk een zwaartekracht werkt op het foton, ook al is zijn massa in rust 0!!!!!!!!!!! Een foton heeft toch ook bijvoorbeeld een impuls. Hoe verklaar jij dat als je stellig beweerd at de massa van een foton altijd 0 is???? Er moet dus gekeken worden naar relativistische massa. Dus de relativiteitstheorie is wel van invloed op dit vraagstuk maar niet op de manier zoals u denkt!

Je haalt twee dingen door elkaar.

Een elektron heeft een bepaalde rustmassa. Een elektron wint aan massa als het met een grote snelheid reist, dit is volgens de relativistische theorie van Einstein.

Een foton daar en tegen, kan geen snelheid van nul hebben, het foton heeft bij constante tijd en ruimte maar een snelheid, die van 300.000 km/uur, niet harder of zachter. We (2000 jaar wetenschap) hebben ook nog nooit een foton kunnen isoleren.

Dit wordt ook omschreven door de relativistische theorie van Einstein, die beweert dat een object met massa niet de snelheid van het licht kan behalen (daar heb je oneindig veel energie voor nodig) maar hij beweert ook dat een object zonder massa alleen maar de snelheid van het licht kan hebben. Dat zit hem ook in de speciale relativiteits theorie van Einstein.

Als we bijvoorbeeld een heeeele kleine massa pakken dan heeft die heel weinig energie nodig om een bepaalde snelheid aan te nemen. Als deze massa zelfs nul is, is de energie ook nul, daarom heeft een object zonder gewicht ook de snelheid van het licht. Het zou energie kosten om het een andere snelheid te geven.

Verder moet men er altijd opletten dat licht eigelijk geen object is. Het is zo klein dat het zowel object als golf eigenschappen heeft.

De wet van impuls is zoals je al zegt geen relativistische wet, laat staan een quantumwet. En is dus ook helemaal niet van betrekking op licht.

Het moment van licht wordt gegeven als: p=h/lambda, waarbij lambda de golflengte van het licht is, en h een constante, die van planck.

Anonymous

Dank je e=h.f weet ik ook nog wel.

Natuurlijk weten we ook dat er met limitieten gewerkt wordt.

De golfafbuiging komt echter NIET door een tijdkromming.

In het onderwijs wordt het verband tussen massa en energie verkeerd uitgelegd.

Bijvoorbeeld bij de splijting van een uraniumatoom wordt gezegd: 'Massa verdwijnt en

energie verschijnt'. Dat is fout. De vrijkomende energie heeft weer precies dezelfde massa

als de ogenschijnlijk verdwenen massa. Het is eenvoudig in te zien, dat het mis gaat, als

we massa laten verdwijnen. Voorbeeld: Voorwerpen A en B, voor het gemak homogene

bollen, zijn verbonden met een stang. A-B ondervindt geen krachten van de buitenwereld

en wisselt evenmin energie(=massa) hiermee uit. M is het massamiddelpunt. Stel dat in A

een aantal uraniumatomen tot splijting wordt gebracht. Als dan massa zou verdwijnen in A, zou het massamiddelpunt van het systeem dichter bij B komen te liggen. Zonder kracht van buitenaf zou het massamiddelpunt van het systeem zich verplaatst hebben. Dit is in strijd met de wet van behoud van impuls. En deze is ook in de

relativiteitstheorie geldig. Er kan dus geen massa verdwenen zijn. Deze redenering is

geldig ongeacht wel of niet ontsnappen aan A van de vrijgekomen energie. Immers, stel dat

we (een deel van) de vrijgekomen energie laten ontsnappen, bijvoorbeeld in de vorm van een lichtflits. Neem voor het gemak aan, dat A in alle richtingen evenveel licht uitzendt. Beschouw A-B en de lichtflits als één systeem. Dit systeem ondervindt dus geen kracht(en) vanuit de buitenwereld en wisselt er opnieuw geen massa(=energie) mee uit. De rustmassa van A is nu wel degelijk afgenomen. Als we nu aannemen, dat de lichtflits geen massa zou hebben, zou het massamiddelpunt van het hele systeem opnieuw

Fig. 2

verschoven zijn. De lichtflits heeft dus wel massa (uit zijn bolsymmetrie volgt meteen, dat

zijn massamiddelpunt samenvalt met het middelpunt van A) en dit moet precies de

ogenschijnlijk verdwenen massa zijn. Anders zou het massamiddelpunt toch verschoven

zijn. Bovenstaand voorbeeld maakt duidelijk, dat electromagnetische velden ook massa

hebben. In het geval van fotonen is die massa zeker relativistische massa. Bij een vrij

deeltje is de relativistische massa gelijk aan zijn totale energie (rustmassa-energie plus

kinetische energie) gedeeld door c². Net zo is voor een foton zijn relativistische massa

gelijk aan zijn energie gedeeld door c². Dat een foton alleen kinetische energie heeft,

verandert hier niets aan. In mijn beschouwingswijze is het zinvol om alle

elektromagnetische energie massa toe te kennen, en wel relativistische massa. De dichtheid

van deze massa dient dan gedefiniëerd te worden als de energiedichtheid van het

elektromagnetische veld (te berekenen met het theorema van Poynting) gedeeld door c².

Op deze manier denkend kan worden ingezien, dat F = m * a ook opgaat voor de

relativistische dynamica, zolang we die beschrijven voor een en dezelfde

inertiaalwaarnemer. Dit gaat als volgt. Beschouw een alfa-deeltje met snelheid nul in de

buurt van een (zware) atoomkern, ook in rust. De elektrische velden overlappen elkaar en

uit die overlap kan niet alleen met Poynting de potentiële energie van het alfa-deeltje

berekend worden, maar tevens de dichtheidsfunktie van die energie en dus de bijbehorende

dichtheidsfunktie van de massa van die energie (gewoon delen door c² ). Nu laten we de

elektromagnetische krachtwerking tussen alfa-deeltje en kern het alfa-deeltje versnellen. Er

zijn hiervoor in feite twee krachten nodig. Één om het alfa-deeltje te versnellen en een

tweede om de massa van die potentiële energie te versnellen vanuit rust tot de snelheid van

het alfa-deeltje. In de relativiteitstheorie geldt voor een puntlichaam, dat beweegt onder

invloed van alleen de lorentzkracht:

Flor=d(mrel.v)/dt

Mrel=Mrust*(1-(v/c)2)tot de macht 1/2

Dit passen we toe op het alfa-deeltje. Dit wordt versneld, dus zijn totale energie

neemt toe (omdat zijn kinetische energie toeneemt). Dus neemt zijn relativistische massa

toe. We hoeven ons nu niet voor te stellen, dat deze relativistische-massatoename ter

plekke ontstaat (dat 'energie naar relativistische massa wordt omgezet' of aanverwante

ongelukkige formuleringen). We moeten ons voorstellen, dat deze massatoename

afkomstig is uit de relativistische massa die de potentiële energie had. Tijdens het

versnellen stroomt de potentiële energie, en daarmee zijn relativistische massa, naar het alfa-

deeltje toe en wordt daardoor opgenomen. Als we naar de relativistische massa kijken, zien

we dus nergens een omzetting van energie naar massa, we zien alleen dat de massa van de

ene naar de andere plaats stroomt. Zo bezien is het verhelderend formule (1) te

herschrijven als:

Flor=Mrel.dv/dt + v.dmrel/dt

De eerste term kunnen we zien als de kracht, die nodig is om het alfa-deeltje te

versnellen. De tweede term kunnen we zien als de kracht die nodig is, om de massa van de

toestromende potentiële energie te versnellen, namelijk vanuit stilstand tot de snelheid van

het alfa-deeltje.

Het proces is te vergelijken met het innemen van water door een bepaald type

brandbestrijdingsvliegtuig, waarbij het vliegtuig met geopende kleppen over een meer

scheert en daarbij water inneemt. Ook daarvoor geldt formule (2). Ook dan stelt de eerste

term de kracht voor nodig voor de versnelling van het vliegtuig en de tweede term de

kracht nodig voor de versnelling van het water vanuit stilstand tot de snelheid van het

vliegtuig. Deze beschrijving is regelrecht uit de Newtonse mechanica afkomstig.

Aangetoond kan worden, dat deze ook voor meer algemene gevallen dan het alfadeeltje

geldt. Voor een en dezelfde inertiaalwaarnemer is de relativistische dynamica dus dezelfde

als de Newtonse mechanica, met als uitzondering dan, dat in de Newtonse mechanica geen

massa aan energie wordt toegekend.

De formule is in principe bedoeld voor meer dan een deeltje en als we toch één deeltje bekijken en dat is een foton, gebruiken we de formule niet, maar zeggen we eenvoudig, dat de rustmassa dan nul is. In de RT komt het vaak voor, dat fotonen volgens een net even ander algorithme beschreven moeten worden dan tragere deeltjes, dat blijkt ook al uit de vorm van formule (1). Dus hier een uitzondering maken voor het geval van een enkel foton is helemaal niet erg. Maar goed, u wilt kennelijk de formule ook toegepast zien op een enkel foton. Dat kan. Kijkt u maar; u als waarnemer ziet het foton bewegen met de lichtsnelheid en in een bepaalde richting. U beseft, dat zijn massa-middelpunt (natuurlijk) met hem mee beweegt. Daarom geeft u uzelf een versnelling in de bewegingsrichting van het foton. U zorgt dat u om te beginnen een snelheid bereikt van bijvoorbeeld 90% van de lichtsnelheid, die u dan verder constant houdt (om een inertiaalwaarnemer te zijn). U weet echter, dat het foton dan voor u nog steeds de lichtsnelheid heeft. En nu maakt u een denkfout. U denkt dat het bepalen van een inertiaalstelsel, waarin het foton zijn rustmassa heeft, een hopeloze onderneming is omdat die snelheid toch niet kleiner wordt en u geeft het op. Kijkt u nu naar blz. 22 van mijn scriptie, de alinea tussen de witregels. Hier staat, in iets andere woorden, dat er nog een ander criterium is voor het inertiaalstelsel, waarin de massa gelijk is aan de rustmassa. Het is het inertiaalstelsel, waarin de relativistische massa zijn minimale waarde heeft. U gaat dus kijken naar de relativistische massa van het foton in uw nieuwe inertiaalstelsel. Die is afgenomen door het dopplereffekt. Door het dopplereffekt is de frekwentie afgenomen en dus is zijn relativistische massa, zijnde h.n/c2, ook afgenomen. U bent dus wel degelijk op de goede weg. U stapt nog enkele malen over op inertiaalstelsels, telkens met hun snelheid in de richting van die van het foton en met een grootte telkens dichter bij de lichtsnelheid. In de limiet, waarin u dus de lichtsnelheid onbeperkt dicht benadert, gaat de relativistische fotonmassa naar nul. In die limiet houdt het foton, dus ook zijn relativistische massa, op te bestaan. Dan houdt ook zijn massa-middelpunt op te bestaan. U kunt dus in de limiet een inertiaalstelsel benaderen, waarin geen van-nul-verschillende massamiddelpunts-snelheid gevonden wordt. Niet omdat die snelheid nul is, maar omdat die snelheid een zinledig begrip is geworden en dus opgehouden heeft te bestaan. In de limiet is de energie van het foton dus wel degelijk gedefinieerd. Hij is nul in het massamiddelpuntsstelsel. Het toekennen van massa aan fotonen geeft nergens problemen.

De gamma-factor in definitie (3) is wèl gedefiniëerd. Met behulp van definitie 4 kan rM worden bepaald, dus ook zijn snelheid, vM . Als we die snelheid weten, kunnen we die gamma berekenen.

U vindt het kennelijk moeilijk te begrijpen, dat een foton wel impuls heeft, maar geen massa. Veel natuurkundigen hebben iets dergelijks gezegd, bijvoorbeeld Lev Okun, in een artikel in Physics Today, juni 1989 (zie blz. 2 van mijn scriptie). Okun is hoofd van het laboratorium van elementaire-deeltjestheorie in Moskou. Dit is precies het soort verwarring, dat ik bedoel. Het probleem vervalt zodra u relativistische massa als enige, echte massa gaat zien, de enige rechtmatige opvolger van de klassieke massa.

DePurpereWolf

Beste gast,

In het eerste deel van je bericht probeer je aan te tonen dat er ook op quantum niveau aan de wet van impulsbehoud moet worden gedacht, dat heb ik helemaal nergens tegengesproken. Sterker nog met de formule die je aan het begin van je bericht plaatst is deze ogenschijnlijke impulsreductie te verklaren.

Stel je een bol met kamertemperatuur en een warme bol voor, aan een stang. De warme bol koelt af door uitstralen van EM-velden tot het ook de kamertemperatuur heeft aangenomen. Is nu die bol lichter geworden?

In het geval van fotonen is die massa zeker relativistische massa. Bij een vrij

deeltje is de relativistische massa gelijk aan zijn totale energie (rustmassa-energie plus

kinetische energie) gedeeld door c². Net zo is voor een foton zijn relativistische massa

gelijk aan zijn energie gedeeld door c². Dat een foton alleen kinetische energie heeft,

verandert hier niets aan.

De relativistische massa is een benadering van de massa die het zou hebben als de foton aan snelheid zou inboeten. Maar zoals je al zegt is de snelheid van een foton altijd 300.000km/uur. Je maakt daarna een punt dat je het best energie kan uitdrukken in relativistische massa. Als dat zo is begrijp ik niet waar ik me druk om maak, want dat blijft de zelfde interpetatie als de mijne. Zowaar ik geloof dat E=Mc2 is, geloof ik ook dat m=c2/E is.

Ik vertrouw erin dat de relativistische massa een opvolger is van de klassieke massa. Maar dit resulteerd alleen door het interpeteren van de Einstein's filosofie, en einsteins filosofie heb ik nog geen enkele keer tegen gesproken. Sterker nog het idee dat tijd niet lineair bij grote massa komt geheel van Einstein, je denkt toch niet dat ik het allemaal verzin hé?

In je slot beweer je dat ik geloof dat een foton geen impuls kan hebben, ook dat heb ik naar ik meen nooit gezecht. Alleen waar ik overga om impuls te defineren in Energie doet u dat in relatieve massa, wat niks anders is dan Einsteins wet anders te interperteren.

Kortom, een foton heeft geen klassieke massa, maar wel relativistische massa.

Het is makkelijk rekenen in relativistische massa, maar aan de andere kant is het weer moeilijker voor te stellen.

P.S. Liever niet delen van scripties knippen en plakken, dat is zo moeilijk lezen. Probeer het samen te vatten, kun je meteen testen of je de stof goed begrijpt.

Anonymous

ja het is niet zo netjes om een stuk over te kopieeren maar ik had ff geen zin en ik kwam net een stuk tegen dat er over ging. Ik geloof dus dat we op een lijn zitten... Het voornaamste was dat ik wou aan geven dat de lichtafbuiging niet door een ruimtekromming komt maar door een gewone wisselwerking, de zwaartekracht.

DePurpereWolf

Nou we zijn er tenminste overeens dat we dingen kunnen stellen in energie en in relatieve massa.

En toch vindt ik het maar moeilijk voorstellen dat zwaartekracht invloed heeft op relatieve massa. Dan bedoel ik dus dat voorbeeldje met de koude en de warme bol zoals laatst gepost, maar ook betekend het dat blauw drie keer zo sterk wordt aangetrokken dan rood. En dat zie ik niet zo zitten. Als we om naar onze sterren hemel kijken zien we namelijk helemaal geen spectra, alleen witte kleuren.

Nee, het klinkt mij allemaal nog erg onlogisch, het heeft me nog niet overtuigd. Ik hou het nog maar op het krom trekken van de ruimte (of de tijd, maar dat staat met elkaar in relatie). Al ben ik van dat ook niet helemaal overtuigd. Wordt vervolgd.

Anonymous

Neem ons zonnestelsel. 9 planeten, wat gruis, en een prachtige zon. Waar het heelal leeg is, is het tijdsverloop constant, laten we hiervoor "1" nemen. Echter bij een grote massa, als Jupiter, is het tijdsverloop langzamer, het is niet net zoals bij glas, of iets met een hogere brekeingsindex, het licht gaat nog steeds met de snelheid van het licht, alleen voor iemand die buiten het gebied van effect van de massa staat lijkt het of het langzamer gaat, maar eigelijk gaat daar de tijd gewoon sneller, snappie??.

Maak je niet een denkfout? Einstein heeft toch gepostuleerd dat de natuurwetten overal hetzelfde zijn? Een natuurwet is dat de lichtsnelheid in vacuum voor alle waarnemers constant is. Dus jouw verhaal dat massa van Jupiter ervoor zorgt dat de tijd langzamer gaat lopen zodat het voor ons lijkt dat het licht een lagere snelheid heeft, klopt niet. Want volgens Einstein moeten we OVERAL dezelfde lichtsnelheid in vacuum meten. Dit kan inderdaad het beste worden verklaard, zoals al eerder is gezegd hier op dit forum, met het feit dat de massa van Jupiter de ruimte kromt, waardoor het licht denkt dat het rechtdoor gaat, maar het voor ons is alsof het wordt afgebogen.

ErWt

het is zelfs zo dat als we naar de sterren kijken ze op een heel andere plek kunnen staan dan dat wij ze daadwerkelijk zien, ik zal dit ff duidelijk maken in een mooi paint plaatje

met in dit geval de zwaartekracht van de zon.

Afbeelding

ErWt

Anonymous

Maar aan de andere kant zit ik met de vraag over het splijten van materie bij de ontploffing van een atoombom, massa in de vorm van materie gaat over in pure energie, maar die energie behoudt dezelfde massa. De massa is niet opeens verdwenen. Als energie massa heeft, wat is energie dan eigenlijk, temperatuur? licht? heeft temperatuur een bepaalde massa? en licht dan toch ook? Ik heb ook altijd geleerd dat licht geen massa heeft maar de laatste tijd lees ik steeds meer dat licht wel massa heeft, ook in wetenschappelijke artikelen. Zouden ze dan toch iets in de Matrix veranderd hebben?

Energie en massa zijn twee verschijningsvormen van hetzelfde ding.

Bijvoorbeeld een proton heeft zijn massa voor het overgrote deel te danken aan zijn potentiele en kinetische energie. En niet aan de massa van de quarks er in.

Anonymous

Uit de relativiteits theorie is te halen dat licht geen massa mag hebben, anders kan het zich niet met die snelheid verplaatsen. Einstein zegt: deeltjes met een massa kunnen niet zo snel als het licht gaan, deeltjes met geen massa, kunnen alleen maar met de snelheid van het licht gaan.

Als licht massa zou hebben dan zou heel de relativiteitstheorie niet meer kloppen. En dus ook de al heel vaak getoetste vervalvergelijkingen.

is het niet dat door het duale karakter van het licht er wel sprake is van een massa?

of zijn het massaloze deeltjes waarover men spreekt?

arjesara

Als je de aarde zou samenpersen tot ze een zwart gat is geworden, wat is dan haar diameter?

For an object with the mass of the Earth, the Schwarzschild

radius is a mere 9 millimeters

http://en.wikipedia.org/wiki/Black_hole

Anonymous

Anonymous schreef:

Uit de relativiteits theorie is te halen dat licht geen massa mag hebben, anders kan het zich niet met die snelheid verplaatsen. Einstein zegt: deeltjes met een massa kunnen niet zo snel als het licht gaan, deeltjes met geen massa, kunnen alleen maar met de snelheid van het licht gaan.

Als licht massa zou hebben dan zou heel de relativiteitstheorie niet meer kloppen. En dus ook de al heel vaak getoetste vervalvergelijkingen.
is het niet dat door het duale karakter van het licht er wel sprake is van een massa?

of zijn het massaloze deeltjes waarover men spreekt?

Fotonen zijn massaloos. Hoe kunnen ze dan worden beinvloed door de zwaartekracht? Dit is te verklaren door te stellen dat Newtons zwaartekrachttheorie niet helemaal juist is. Die van Einstein is correcter.

De laatste stelt dat je zwaartekracht beter kunt interpreteren als kromming van ruimte. Dus een lichtstraal wordt niet afgebogen door een zaar lichaam zoals de Zon, maar de Zon kromt de ruimte rondom haar. Het licht wat altijd een recht pad volgt, zal echter afbuigen om dat de ruimte zelf gekromd is.

Wouter_Masselink

Jan schreef:Temperatuur heeft geen massa, want temperatuur is in principe beweging. In dat geval zou snelheid ook massa hebben, wat toch een erg vreemde vergelijking is. Het is wel zo dat massa afhankelijk is van snelheid, maar je kunt niet zeggen dat het hetzelfde is.

Je kunt licht volgens mij wel omzetten in massa, dit gaat volgens de algemeen bekende formule E=mc². Dit gebeurt bij een heleboel reacties (nagenoeg alle reacties die onder invloed van licht plaatsvinden, zoals fotosynthese).

Over de atoombom: de massa is wel verdwenen, want het is energie geworden. Volgens jouw post zijn energie en materie 2 vormen van massa, wat volgens mij onjuist is. Energie is bijvoorbeeld licht (fotonen) en heeft dus geen massa, maar kan wel omgezet worden in massa (zie bovenstaande alinea).

jij zegt dat je licht om kan zetten in massa. denk nu eens logisch na, als dit omgekeerd niet zou kunnen dan betekend dit dat er steeds meer massa ontstaat. dat kan toch niet? dus moet het beide kanten op kunnen. je hebt dan als het ware 2 richtingsverkeer

panta_rhei

Wouter_Masselink schreef:
Jan schreef:Temperatuur heeft geen massa, want temperatuur is in principe beweging. In dat geval zou snelheid ook massa hebben, wat toch een erg vreemde vergelijking is. Het is wel zo dat massa afhankelijk is van snelheid, maar je kunt niet zeggen dat het hetzelfde is.

Je kunt licht volgens mij wel omzetten in massa, dit gaat volgens de algemeen bekende formule E=mc². Dit gebeurt bij een heleboel reacties (nagenoeg alle reacties die onder invloed van licht plaatsvinden, zoals fotosynthese).

Over de atoombom: de massa is wel verdwenen, want het is energie geworden. Volgens jouw post zijn energie en materie 2 vormen van massa, wat volgens mij onjuist is. Energie is bijvoorbeeld licht (fotonen) en heeft dus geen massa, maar kan wel omgezet worden in massa (zie bovenstaande alinea).
jij zegt dat je licht om kan zetten in massa. denk nu eens logisch na, als dit omgekeerd niet zou kunnen dan betekend dit dat er steeds meer massa ontstaat. dat kan toch niet?

licht is een vorm van energie, massa niet. hoe wordt dit dan omgezet. wel kan een massa energie opnemen door atoombindingen aan te gaan. dit gebeurd inderdaad bij fotosynthese, maar het kan niet worden omgezet in massa. wel kan het helpen om van 2 massa's 1 massa te vormen, maar dan geld gewoon de regel massa 1 + massa 2 = massa totaal. licht heeft hier geen invloed op

je hebt het helemaal verkeerd begrepen, ga de relativiteitstheorie nog maar een keer bestuderen en kom dan terug n00b.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht

Re: invloed zwaartekracht op licht