Wetenschapsforum

Waarom zie je het kleuren spectrum als je een cd in het licht houdt?

Heel lang verhaal! Ik heb het pas gelezen in 'QED' van Richard Feynman.(trouwens echt een aanrader)

Het komt eigenlijk doordat je cd kleine groefjes heeft. Je weet dat in je cd oppervlak kleine groefjes zijn waarin de muziek onder binaire code is opgeslagen (niet met 0 en 1 maar met krasje of geen krasje)

Dus door die groefjes is het oppervlak van die cd niet meer perfect glad zoals een spiegel, maar is het een rooster.

Goed als je dat al weet, is de rest eigenlijk kwantumfysica.

De kwantumfysica zegt oa dat je bijvoorbeeld als je een lichtbron op een spiegel laat schijnen en aan de andere kant een lichtdetector plaatst, het licht niet alleen mooi de rechte weg in het midden neemt waar de invalshoek gelijk is aan de weerkaatsingshoek, maar dat het licht ook alle mogelijke wegen neemt en invalt op elke plaats van de spiegel.



Vervolgens na wat gereken met pijltjes en zo (daarvoor moet je het boek eens lezen, dat kan ik zo op 123 niet uitleggen) merk je dat de 'rare' paden die het licht aflegt, tegen elkaar wegvallen (destructieve interferentie?)

Gevolg is dat je zo goed als alleen de 'gewone' weg van het licht overhoudt, en dat de rare wegen mekaar doen wegvallen.

Als je nu een roosteroppervlak hebt (cd) dan heb je niet 1 mooi egaal vlak, maar telkens een strookje. Niet alle rare wegen kunnen nu optreden, maar slechts een deel ervan. Doordat er een deel niet meer optreedt nu, kunnen die rare wegen mekaar niet allemaal opheffen, en blijven er dus een paar over. Die zie je in dat spectrum.

Snap je?

Waarom nu dat spectrum? Wel, als een witte lichtstraal weerkaatst op zo een roosterstukje, gaan de verschillende kleuren een andere richting uitgaan. Ik geloof dat blauw het meest naar omhoof wordt teruggekaatst, en rood het meest naar beneden. Je krijgt dus mooi een spectrum, doordat op elk verschillend richeltje van het rooster, een andere kleur op je oog valt.

Snap je alles?

Het is niet gemakkelijk om uit te leggen, maar als je er echt het fijne van wilt weten: QED van Richard Feynman is echt een aanrader.