Na wat opgezocht te hebben over IgA-nefropathie kwam ik enkele dingen tegen waar ik wat meer over zou willen weten, beginnende bij de eerste vraag het volgende:
Bron
Patiënten met IgA-nefropathie kunnen getransplanteerd worden. De ziekte kan echter terugkomen in een niertransplantaat, maar leidt dan zelden tot verlies van de nierfunctie.
De patiënt ontvangt doorgaans in zo'n situatie afweerremmende medicijnen waardoor het eigen immuunsysteem zo goed als mogelijk wordt beschermd, in plaats van aangevallen. Maar wat ik dan bijzonder vind, is dat IgA-nefropathie terug kan komen in de donornier, maar het zelden leidt tot verlies van nierfunctie....hoe zit dit? Waarom is een donornier dan wel vatbaar voor de ziekte, maar minder voor de mogelijke gevolgen ten opzichte van de eigen nier?
Het immuunsysteem zal zich, ondanks de medicijnen, dan wel negatief uiten tegenover eigen cellen, maar dat betekent toch niet direct dat het dan tegenstellend wel positief reageert op vreemde cellen (ook denkend aan gebruikelijke afstotingsverschijnselen na een transplantatie)?
