Het is een lang en nogal technisch verhaal, waarover over elke stap al een uitgebreide bibliotheek bestaat.
In essentie komt het hierop neer: zo'n plantenstengel wordt in kleine stukjes gesneden en in een vloeistof gebracht om de cellen te doden en te bewaren in een vorm, min of meer gelijkend op die van het levend materiaal. Formaline en ethyl alcohol zijn allicht de meest gekende, maar meestal worden mengsels van allerlei stoffen gebruikt, genoemd naar de auteur van deze of gene methode ("Bouin!", "Zenker!", "Dubosq-Brasil!", "Gendre!", "Helly!", ...). Om mee te praten met de grote jongens, moet je de juiste woordjes kennen...
Daarna wordt het stengelstukje ontdaan van alle water met alcohol en wordt alle alcohol vervangen door een oplosmiddel voor paraffine. Het wordt vervolgens volledig doordrenkt met paraffine. Dat kan allemaal in potjes en broedstoven, zoals hier:
- P4063075-2.jpg (119.6 KiB) 349 keer bekeken
... maar het procedé kan ook geautomatiseerd worden. Met weefselprocessoren, bijvoorbeeld, zoals deze:
- Shandon01.jpg (213.21 KiB) 347 keer bekeken
In het stadium van de paraffineblokken ziet het er ongeveer zo uit:
- pic25.jpg (170.39 KiB) 348 keer bekeken
Dat is ook nodig, omdat de volgende stap het snijden in dunne plakjes is. Dat gebeurt doorgaans -nogal brutaal- met speciaal daarvoor ontwikkelde snijmachines: microtomen.
In essentie zijn er drie types: rotatiemicrotomen, sledemicrotomen en vibratomen. Ze hebben alle hun voor- en nadelen. Ze hebben alle ook dit gemeen: ze werken met vlijmscherpe messen. Denk aan de scherpte van een scheermesje, in de vorm van een blok staal met een lengte van 12, 16, 20, 25, 30 cm. De laatste tientallen jaren worden ze stelselmatig vervangen door wegwerpmesjes in een speciale houder. Speciaal ook omwille van de prijs: iets of wat een "disposable blade holder": € 500 - € 600...
- HPIM1060.jpg (172.17 KiB) 349 keer bekeken
Vervolgt.
