Ik denk dat je naarmate je op hogere organismen gaat testen, je beter moet bekijken of een proef wel echt uitgevoerd dient te worden of niet. Proeven op mensen worden al sinds jaar en dag uitgevoerd. Ik heb het dan niet over Dr Mengele, maar over vrijwilligers die zich hiervoor aanmelden bij ziekenhuizen en farmaceutische bedrijven. Je vraag is in zoverre dus irrelevant. Wel vind ik het goed dat deze proeven worden gedaan, anders zou ten slotte nooit enig geneesmiddel gebruikt kunnen worden; op een gegeven moment moet er altijd iemand zijn die het als eerste een keer slikt / spuit / etc.Testen op proefmensen zou nog veel meer wetenschappelijke informatie opleveren. Ben je daar ook een voorstander van?Sophia? schreef:Ik ben een groot voorstander van proefdiergebruik, omdat dit kostbare wetenschappelijke informatie oplevert (uiteraard moet je het gebruik wel beperken waar mogelijk).
Dat is een slecht argument, want zoals ik hier ergens al aangaf: dan ben je niet meer objectief. Je kunt niet verwachten dat iemand in zo'n situatie nog een weloverwogen oordeel over deze zaak kan geven.Voor de tegenstanders: Stel je maar eens voor dat je al 6 maanden met helse pijnen op bed ligt met een of ander kankergezwel en dan op je vraag waarom er niets voor je gedaan wordt van de arts te horen krijgt: "Het middel bestaat allang, maar we kunnen het niet gebruiken omdat het niet eerst op proefdieren getest mag worden".
Als je maar lang genoeg of met dermate veel pijn ligt te wachten, zou je ook een middel accepteren dat op mensen is getest. Moeten we dat (volgens jouw redenering) dan ook maar goedkeuren?
Over die objectiviteit: mensen die niet ziek zijn, hebben geen reden om naar geneesmiddelen te (laten) zoeken, alleen zieke mensen hebben dat. Als niemand op de wereld kanker zou hebben, zou het concept kanker niet bekend zijn en zou er geen onderzoek naar gedaan worden. Het doen van onderzoek naar ziekten en geneesmiddelen is dus altijd een subjectief iets, evenals het bijbehorende proefdiergebruik.
