Vragen over de val in een zwart gat

[Professor Puntje]

Hier zal ik wat vragen stellen die ik nog heb over de val in een zwart gat. We beginnen met vraag 1:

1. Vanuit een waarnemer ver buiten een zwart gat bezien zal een ruimtesonde die in het zwarte gat geworpen wordt de waarnemingshorizon steeds dichter benaderen maar nooit passeren. Maar stel nu dat de ruimtesonde zo is afgesteld dat deze de val zal afbreken om alsnog aan het zwarte gat te ontsnappen zodra de sonde meet dat er een fusie met een ander zwart gat staat te gebeuren. Verder houdt de sonde een eigen logboek bij zodat we kunnen spreken over de 'belevenissen' van de sonde. Zal de sonde dan volgens zijn eigen waarneming niet in het zwarte gat vallen als dat zwarte gat volgens de verre waarnemer ooit met een ander zwart gat zal fuseren?

[MarcelBis]

"als dat zwarte gat volgens de verre waarnemer ooit..."
Waarom ooit? Wat doet dat ertoe?

[Professor Puntje]

In dit nieuwe topic stel ik vragen, en naar ik hoop zullen anderen die er meer vanaf weten de antwoorden hebben.

[Xilvo]

Is het van belang dat de gebeurtenis de fusie van dat zwarte gat met een ander exemplaar is?
Net zoals 'wij', van buitenaf, de tijd van de sonde nagenoeg tot stilstand zien komen, ziet de sonde de tijd boven hem steeds sneller gaan. Een gebeurtenis die ooit zal gebeuren, zal de sonde dus in principe kunnen 'waarnemen' voordat hij de horizon passeert.

Dit afgezien van alle denkbare problemen met dat waarnemen en weer opstijgen van vlak boven die horizon

[Professor Puntje]

In elk geval moet het een gebeurtenis zijn die een perfect uitgeruste sonde - in principe - kan waarnemen, anders heeft de vraagstelling geen zin. En verder moet die gebeurtenis bezien door de niet-vallende waarnemer willekeurig ver in de toekomst kunnen liggen. Vandaar "ooit".

[Gast]

Zal de sonde dan volgens zijn eigen waarneming niet in het zwarte gat vallen als dat zwarte gat volgens de verre waarnemer ooit met een ander zwart gat zal fuseren?

Bij voldoende ontsnappingssnelheid zal de sonde veilig weg kunnen komen met haar logboek. Waarom niet?

[Professor Puntje]

Dus enkel zwarte gaten die (volgens een verre waarnemer) nooit met een ander zwart gat zullen fuseren kunnen door een sonde van het aangeduide type (volgens het logboek van die sonde zelf) worden binnengetreden...?

[Gast]

Ik begrijp je niet goed.

Maar de tijd tijdens fusie van zwarte gaten staat daar niet stil, anders zouden wij dit op aarde nooit kunnen detecteren.

Hmm ..

[Professor Puntje]

Volgens de verre waarnemer maakt de sonde tijdens zijn val alles mee wat er daar vlak bij de waarnemingshorizon ooit in de toekomst zal gebeuren. Dat moet de sonde dan ook volgens zijn eigen waarneming meemaken. Dus als het betreffende zwarte gat (volgens de verre waarnemer) ooit met een ander zwart gat zal fuseren zal de sonde zijn val in het zwarte gat afbreken en aan het zwarte gat ontsnappen.

[Gast]

ooit in de toekomst zal gebeuren

Dat is op de waarnemingshorizon niet vlakbij en zal de sonde niet meer kunnen ontsnappen. Tenminste als je de oneindige toekomst bedoeld.

Ik vraag me nu alleen het volgende af(, maar moet nu eerst andere dingen doen):

https://www.quora.com/When-considering- ... srid=zjz6K

[Bladerunner]

Dus als het betreffende zwarte gat (volgens de verre waarnemer) ooit met een ander zwart gat zal fuseren zal de sonde zijn val in het zwarte gat afbreken en aan het zwarte gat ontsnappen.

Ik heb in het oorspronkelijke topic geprobeerd om uit te leggen dat als twee zwarte gaten fuseren het nieuwe zwarte gat vanzelfsprekend dus een grotere massa heeft. En een grotere massa betekend een grotere straal van de gebeurtenishorizon. Als dus de sonde na een 'bepaalde tijd' erg dichtbij de gebeurtenishorizon is gekomen en de fusie begint, dan is het maar de vraag of de sonde op tijd kan reageren. Omdat we hier te maken hebben met twee enorme gravitatie putten ligt het voor de hand dat als de twee gebeurtenishorizonnen elkaar raken het één en ander bijzonder snel (kwestie van milliseconden) plaatsvindt.
Dat staat ook in de link van TommyWhite en het is deze enorme snelheid waarmee de fusie plaatsvindt die voor de zwaartekrachtgolven zorgt. Zou het een traag proces van zeg maanden zijn dan hadden we nog steeds geen zwaartekrachtgolven ontdekt.

Dus tenzij de sonde ruim van te voren het tweede zwarte gat detecteert zal het niet ontsnappen omdat de gebeurtenishorizon ineens veel groter werd en zal de sonde zonder dat deze zich in die paar milliseconden noemenswaardig verplaatste ineens binnen de gebeurtenishorizon zijn.

Kan de sonde wél ontsnappen omdat het de fusie ruim van te voren zag aankomen wat doet de sonde dan? Keert hij terug? Dan ben je dus terug bij af en snap ik nog steeds niet waar jij een paradox in ziet.

[Professor Puntje]

In dit nieuwe topic gaat het mij niet langer om het presenteren van een paradox, maar om het testen van mijn begrip van wat er (voor de verschillende waarnemers) bij of in een zwart gat precies gebeurt. Mocht daar alsnog een paradox uitrollen dan is dat meegenomen. Of niet natuurlijk - dat is maar net hoe je het bekijkt.

[HansH]

Als je op (vlak boven) de waarnemingshorion zou zitten en er valt massa in het zwarte gat dan wordt de waarnemingshorizon groter. Terwijl je al een oneindige versnelling zou moeten inzetten om daar te blijven. Ik denk dus dat je in theorie dus al niet eens meer kunt ontsnappen als je op de waarneningshorizon zit en het zwarte gat gaan samensmelten met een ander zwart gat.

[Professor Puntje]

Dat is een interessante gedachte, want aangezien er voortdurend materie in (of naar) een zwart gat valt zou dan het hele verhaal van de oneindige benadering van de waarnemingshorizon (bezien vanuit de verre waarnemer) zelfs zonder een fusie met een ander zwart gat al helemaal niet meer opgaan....

[Bladerunner]

Er valt niet perse altijd materie in een zwart gat. (In ieder geval geen enorme hoeveelheden).
Als een zwart gat ontstond uit één enkele super massieve ster dan is het grootste deel van die ster door de supernova explosie het heelal in verdwenen. Er zweeft dan heel weinig materie in de directe omgeving omdat dit met een enorme snelheid weggestoten werd door de schokgolf van de implosie waaruit het zwarte gat ontstond.

Maar dergelijke sterren komen ook in paren voor of hebben een kleinere metgezel. In dat geval stroomt er voortdurend materie van die ster naar het zwarte gat.
Maar dat is vanwege de afstand tussen het zwarte gat en de tweede ster een erg traag proces en het zwarte gat groeit dan heel langzaam. Langzaam genoeg om te kunnen spreken van een stabiele gebeurtenishorizon.