Grenzen aan de complexiteit?

[Marko]

En al helemaal geen floating point operations, dus ik denk dat dit een broodje aap is.

[WillemB]

@Marko vanwaar deze laatste opmerking, voegt toch niets toe, het staat een ieder vrij het te geloven of niet,
maar dat doet niets af aan het volgende: onverwachte fouten in een computer,

IK was daar zelf bij, het is een feitelijke waarneming, werkte toen in de ICT en we hadden alle middelen tot onze beschikking in de werkplaats om zulke testen te doen met klok frequenties, dat waren de leukere testen. (toen al)

En dit soort ervaringen blijven je heel lang bij omdat dit soort waarnemingen niet verwacht worden, wij hebben
er de nodige metingen aan verricht om het verder te analyseren, maar daar weet ik geen details meer van.

@Xilvo, een Z80 heeft inderdaad geen vermenigvuldig instructie wel schuif functies, maar daar ging het al
niet meerover, ik had het daar over processors in het algemeen.

[WillemB]

@PP, kom je al ergens met je stelling, want dat is best wel interessant om te weten of er een limiet
is aan de complexiteit, want dan zou je ook kunnen berekenen op welk punt we "down hill" gaan met
de automatisering.

Nu denkt iedereen dat er geen grenzen zijn, maar is dat wel zo...?
Net zo goed als de wet van Moore, blijkbaar zijn we nog ver van dat punt.

[Professor Puntje]

@ WillemB

Een harde grens lijkt me onaannemelijk gezien de voorgestelde manieren om de dalende betrouwbaarheid weer op te krikken. Uit mijn vereenvoudigde voorbeeldje blijkt dat dit op de aangegeven manier inderdaad kan. Echter vraagt die methode nogal wat. Men komt er niet met het toevoegen van een paar circuits. Men moet een berekening meerdere keren herhalen en/of ook nog door andere computers laten doen. Het zou dus nog steeds kunnen zijn dat men op zeker moment tegen praktische grenzen oploopt. Maar het lijkt mij een flinke klus om uit te rekenen wanneer het spaak loopt.

[CoenCo]

Vergeet niet dat een groot aantal problemen asymmetrisch is. Het bepalen van een oplossing kost heel veel rekenkracht, maar verifiëren of iets een geldige oplossing is, is veel makkelijker. Je hoeft dus niet de volledige berekening te dubbelen, enkel de verificatie.

[Professor Puntje]

Interessant punt! In zulke asymmetrische gevallen kun je de uitkomst van de computerberekening gewoon als een nader te onderzoeken suggestie beschouwen. Het eigenlijke bewijs gaat dan buiten de computer om.

[Xilvo]

Het eigenlijke bewijs gaat dan buiten de computer om.

Nee, die verificatie kan de computer ook zelf uitvoeren.

[Xilvo]

Wat ik hier nog niet gezien heb is dat er ook andere structuren mogelijk zijn.
Het aantal neuronen in onze hersens hebben ligt enkele (vele?) ordes van grootte boven dat van poorten in een computer.
Die neuronen zijn, vergeleken met die porten, ook nog eens minder betrouwbaar en langzamer.

Toch vormen ze een behoorlijk betrouwbaar en stabiel 'systeem'.

[Marko]

@Marko vanwaar deze laatste opmerking, voegt toch niets toe, het staat een ieder vrij het te geloven of niet,
maar dat doet niets af aan het volgende: onverwachte fouten in een computer,

IK was daar zelf bij, het is een feitelijke waarneming, werkte toen in de ICT en we hadden alle middelen tot onze beschikking in de werkplaats om zulke testen te doen met klok frequenties, dat waren de leukere testen. (toen al)

Je zult best ergens bij geweest zijn maar een Z80 heeft zoals je zelf aangeeft geen vermenigvuldiging in de instructieset, dus wat je beschrijft is hooguit de output van een stuk software. En er zijn natuurlijk talloze softwarematige manieren om een Z80 uiteindelijk een vermenigvuldiging uit te laten voeren (anders zouden veel rekenmachines ook niet werken), maar het ligt niet zo voor de hand dat een van die manieren op 3.9 uitkomt in plaats van 4.