Wat is de ether?

[Marko]

Dit is een model dat onafhankelijk is van de snelheid van de waarnemer of de snelheid van de zender, en de magnetische component van licht kan verklaren.

 
, maar dat alleen de snelheid vertelt voor degene die stilstaat ten opzichte van de ether.

[Michel Uphoff]

Wat je met interferentie bedoelde is nu duidelijk, je doelde op de afwezigheid van een voldoende interferentiepatroon in het M&M experiment.

 

1. Dit verschil in snelheid werd niet waargenomen, dus werd besloten dat er geen stilstaande ether als golfmedium voor licht aanwezig was.

2. Anderzijds kwam men tot de conclusie dat de lichtsnelheid gelijk is voor elke waarnemer (de meetinstallatie) hoe snel de waarnemer zich ook beweegt

 

Men kan 1 niet concluderen als men stelling 2 aanneemt.

 

Maar je hebt nog niet aannemelijk gemaakt, laat staan bewezen, waarom deze stellingen elkaar zouden uitsluiten.
 
Een bachelor scriptie van Jelle Bruineberg, uva, inzake de Lorentz Ether Theory (LET) en Einstein (Relativiteit) als leesvoer:

Scriptie Jelle Bruineberg.pdf

(963.8 KiB) 75 keer gedownload

[tempelier]

Mij is verteld dat ze de lat wat hoger hadden gelegd.
 
Ze zouden de absolute snelheid van de aarde door het heelal hebben willen meten.
(aan een stilstaande ether)
 
Maar ik kan wel verkeerd zijn ingelicht zijn hoor.

[Michel Uphoff]

Ja dat klopt.
 
Men wilde de snelheid van de Aarde door het heelal meten, en grote verbazing (en in het begin ongeloof) was Michelsons' deel toen bleek dat op deze manier die snelheid (t.o.v. een stilstaande ether) niet te bepalen viel. Later heeft hij het met Morley in het beroemde experiment nog eens een stuk nauwkeuriger overgedaan, met hetzelfde resultaat. Weer later zijn soortgelijke experimenten met een extreem hoge nauwkeurigheid gedaan, en ook daarin is van het bestaan van een ether niets gebleken.
 
Er zijn diverse 'soorten' ether geopperd, de een nog exclusiever dan de andere, maar voor zover mij bekend is het nooit helemaal gelukt om met één ether theorie alle waarnemingen te bevestigen. En bovendien, waar de ether theorie en een aantal varianten ervan onder lijden is dat ze een niet detecteerbare tussenstof nodig hebben met fysisch onverklaarbare eigenschappen. En hier weer bovenop zijn de ether theorieën veel complexer, gekunstelder, veel minder elegant dan de Srt.
 
En dan komt Ockham's scheermes langs om het kaf van het koren scheiden.

[cock]

@ Michel

En bovendien, waar de ether theorie en een aantal varianten ervan onder lijden is dat ze een niet detecteerbare tussenstof nodig hebben met fysisch onverklaarbare eigenschappen.  (Michel)

Het  ‘flogeston” e.d. zijn inderdaad, vaak met recht en reden gesneuveld. Maar is de “ruimtetijd” niet even wonderlijk? Laten we even kijken naar de eigenschappen van deze ruimtetijd, zijn de fysische eigenschappen van ruimtetijd niet even wonderlijk?
1. Ruimtetijd is een continuüm, dit wil zeggen dat het niet uit kleinste deeltjes bestaat. Toch laat het energie door in kleinste deeltjes (m. a.w. het stelt beperkingen aan de kleinheid van de energie die het doorlaat) . Wonderlijk toch? Fysisch vastgesteld, maar niet verklaard (overklaarbaar?).
2. De ruimtetijd is transparant voor elektromagnetische straling. Het absolute niets, zal het wel niet zijn, want dat is niet transparant. De EM straling neemt bij zijn doorgang  een golfvormige gedaante aan.  Fysisch vastgesteld, maar bij mijn weten niet verklaard. Wonnderlijk genoeg hebben deze ook golven ook deeltjeseigenschappen (fysisch vastgesteld, maar bij mijn weten niet verklaard).
3. De ruimtetijd is onderhevig aan de invloed van zwaartekracht.  Of voor de RT adepten:  ruimtetijd veroorzaakt effecten die lijken op de klassieke zwaartekracht door vervorming veroorzaakt door de aanwezigheid van materie (en zwarte materie?). Bij mijn weten is dit fysisch geobserveerd, maar bij mijn weten niet verklaard.
4. Ruimtetijd is indrukbaar en uitrekbaar. Fysisch geobserveerd, maar bij mijn weten niet verklaard.
5. Dan is er nog die wonderlijke vermenging van ruimte en tijd.  Fysisch vastgesteld naar het schijnt. Maar hoe ruimte en tijd gemengd kunnen voorkomen is toch wel op zijn minst contra intuïtief te noemen. Is het dan op de ene plaats gisteren, en hier vandaag en dit tezelfdertijd? Naar het schijnt bestaat daar een wiskundige verklaring voor, maar bij mijn weten geen fysische verklaring. Ik en vele anderen raken er niet wijs uit.
Besluit: Men lijkt dus ongeveer (en dan nog zeer hypothetisch) het “hoe” te weten, maar niet het "waarom".
Het komt er dus op neer dat er ruimte is om een model uit te werken met dezelfde eigenschappen als de (nog) hypothetische ruimtetijd. Een model dat gelijkaardige eigenschappen vertoont, maar een model dat deze eigenschappen kan verklaren. Op diverse plaatsen hier in dit forum heb ik al een aanzet gegeven. Ik zal dit nogmaals  (zo beknopt) mogelijk doen, nadat ik de tekst heb gelezen  waarnaar u verwijst.

[cock]

@ Tempelier,

 

Ze zouden de absolute snelheid van de aarde door het heelal hebben willen meten.
(aan een stilstaande ether)

Dit is een goede samenvatting. Maar hoe,kan men nu de lichtsnelheid als maat nemen, als die lichtsnelheid steeds dezelfde is, hoe snel de aarde zich ook zou bewegen door de stilstaande ether? De lichtsnelheid is steeds dezelfde, hoe snel de aarde (en dus de meetapparatuur) zich ook beweegt. De lichtsnelheid zal steeds dezelfde zijn. M en M kwamen dus ook tot de conclusie dat men via deze proef het al dan niet bestaan van een stilstaande ether kon bewijzen noch ontkennen. Daarna heeft het, onder invloed van nieuwe visies, school gemaakt dat er geen statische ether was, en heeft men (mijn inziens ten onrechte) de proef van M en M als bewijs aangedragen.

[Michel Uphoff]

Als er een eenvoudiger model wordt gevonden en/of een model dat beter in overeenstemming is met de waarnemingen (en dan vooral daar waar het gaat om de kwantumzwaartekracht) en het is wiskundig correct en fysisch consistent, dan zou dat een enorme doorbraak zijn. 
 
Maar dan helpt het niet met modellen aan te komen die evenveel of zelfs meer vragen open laten, en daarboven complexer en minder elegant zijn en tevens minder in overeenstemming met de waarnemingen. Dan mag Ockham zijn werk doen.
 

Men lijkt dus ongeveer (en dan nog zeer hypothetisch) het “hoe” te weten, maar niet het "waarom".
 

 
Er is - als je het in essentie bekijkt - heel veel niet tot op de bodem verklaard, een bekend filmpje hierover:
 

[cock]

maar dat alleen de snelheid vertelt voor degene die stilstaat ten opzichte van de ether.

Marco, ik zie het zo: Waarom is het licht van een auto die met 100 per uur licht uitzendt, even snel als het licht dat een stilstaande man met een zaklamp uitstraalt?
Stel dat de ether "of de ruimtetijd" ingedeeld is in stulkjes ruimte (ruimtebits). die oscilleren tussen een maximale uitzetting en een minimale toestand. De maximale toestand streeft naar een oneindig grote ruimte, de minimale toestand naar een infinitisimaal. De tijd tussen die twee toestanden is de Plancktijd (in de zin van de kleinste tijd die er bestaat, niet in de zin van de kleinst meetbare tijd). Het is kleinste tijd nodig voor een oscillatie waarbij de kleinste vorm van de ruimtebit uitgoeit tot de grootste vorm. De beperking in tijd zorgt ervoor samen met tegendruk van omringende ruimtebits, dat het ruimtebit niet oneindig groeit of krimpt, want elke ruimtebit bezit potentiëel die mogelijkheid.
De expansiefase is die waarbij de ruimtebit sferisch groeit vanuit de kleinste vorm tot de grootste vorm.  De straal van dit sferisch krachtveld  (krachtvelden werken sferisch) ,zet  uit met een Plancklengte gedurende een planktijd, en dit aan de lichtsnelheid.
Een contractiefase werkt net omgekeerd. Beide wisselen zich af in een actie reactie patroon 
De onderlinge druk van de ruimtebits, maakt dat de ruimtebits in essentie van bolvorm in een kubusvorm, gedwongen worden. De helft van de tijd is een ruimtebit in contractiefase, en de helft van de tijd in expansiefase. Het hele vacuüm van het heelal is gevuld met aaneensluitende ruimtebits, die voor de helft in expansie zijn, en voor de helft in contractie. De lege ruimte is dus neutraal (de helft min de helft is nul) tenzij een andere kracht erop werkt, b.v. de tijdperiode dat er voor elke fase beschikbaar is. Zo kan de ether ijler zijn, als de ruimtebits daar langer in expansie staan, en gedrongener als zich het omgedeerde voordoet. Maar dat is voor later.
Elke ruimtebit is omhult door 6 ruimtebits in expansiefase, en op de hoekpunten 6 ruimtebits in contracitefase. De weerstand van de omringende ruimtebits in expansiefase zorgen ervoor, samen met de beperkte tijd en snelheid voor, dat een expansiefase niet oneindig groeit, of niet oneindig krimpt.
Komt er nu een snelle wagen met zijn koplampen aan, dan zal het licht dat die koplampen uitzenden door ruimtebits in contractiefase in discrete hoeveelheden opgenomen worden in de vorm van gescheiden "lichtpulsen" (in contractiefase is een ruimtebit aantrekkend, en is het een "open systeem").
Door de tegendruk van de omringende ruimebits, zal de lichtpuls (foton?) doorgegeven worden naar de volgende ruimtebit in contractiefase, en dit aan de lichtsnelheid. De richting die de impuls aanneemt, die van de pijl van de tijd, steeds naar de toekomst, dus weg van de bron. De discrete structuur van de 'lege ruimte' zorgt er dus voor dat het licht steeds aan de lichtsnelheid doorgegeven en ontvangen wordt, wat ook de relatieve snelheid van de bron of de ontvanger is. Tenzij een van die twee de bron of ontvanger zich met de lichtsnelheid  zou bewegen..