het belang van zuurstof

[Benm]

Nouja, die 4.8 of 5 ging het me niet om, maar om het principe van de omrekening, dat dus wel klopt (bij 21% zuurstof is de conversie 4.8 ipv 5, maar zo nauwkeurig neem ik de gegevens niet eens).
 
Maar dat neem niet weg dat ik de cijfers niet kan duiden. Als je kijkt naar de verbranding van fossiele brandstoffen volgens wikipedia (2006 cijfers), in olie-equivalententen:
 
Per dag:
Kool: 52 MBbl
Olie: 84 MBbl
Gas: 19 MBbl
 
Als je het een beetje tegen elkaar weg streept zou je per mol verstookte brandstof aanzienlijk minder dan 2x het aantal mol zuurstof moeten verbruiken. De metingen zeggen echter iets anders: pakweg 2x zoveel daling in O2 dan stijging in CO2 in ppm (of mol) gerekend. 
 
Nu komt die site met een raadselachtige verklaring:
 

 
What is causing atmospheric O2 to decrease?
 
The main cause of the O2 decrease is fossil-fuel burning, which effectively results in a permanent O2 loss. Fossil-fuel burning has clearly not been the only important influence, however, because the measured O2 loss since 1992 been slightly smaller than expected from fossil-fuel burning alone. The most important additional processes are photosynthesis and respiration, such as by trees and microbes, which also control production and loss of global biomass.

 
Dit zijn stellingen die elkaar tegenspreken:
 
- het zuurstofverlies is m.i. niet kleiner maar juist groter dan je zou kunnen toeschrijven aan fossiele brandstof
- verlies van biomassa zou het getal inderdaad wel groter maken, maar zij stellen min of meer dat fotosynthese zuurstof zou 'verbruiken'
 
Mijn vraag blijft daarom: waar blijft die zuurstof?
 
En je kunt het niet verklaren aan de hand van verbrandende bossen, veengronden of iets dergelijks, want dan zit je nog steeds met dezelfde minder dan 1:1 ratio tussen stijgend CO2 en dalend O2: Biomassa is vooral koolhydraat met als bulkverhouding CH2O, en verbranding tot CH2O + O2 -> CO2 + H2O, precies een 1:1 verhouding die nooit kan verklaren waarom het zuurstofgehalte harder daalt dan het CO2 gehalte stijgt, al brand je iedere plant op aarde op. 

[Wim Meeus]

Het komt er dus op neer dat er geen verbanden te leggen zijn tussen het dalende O2 percentage en het stijgende CO2 percentage. We spreken hier alleen nog maar over de zuurstofconsumptie door verbranding, maar wat zou de impact zijn van alle door de mens ontworpen metalen structuren die we massaal op deze bol neerplanten? De zuurstof die met ijzer in contact komt wordt daar in gevangen en komt nooit meer vrij in de vorm van CO2 en kan aldus ook niet meer gebruikt worden voor de plantjes. Er zijn natuurlijk nog tal van andere materialen die dankzij de mens hun bestaan kennen en van nature niet op het aardoppervlak aanwezig zijn, die oxideren. De impact van oxidatie  op de dalende trend van het zuurstofpercentage mag men niet onderschatten denk ik. Dat wij dus onze huidige perfecte evenwichtssituatie gaan "verbeteren" door simpelweg minder CO2 te gaan uitstoten lijkt mij een beetje simplistisch gedachtengoed en geblinddoekt schieten naar de roos. Als je één faktor gaat wijzigen, zullen er honderden anderen factoren ook veranderen die misschien samen een invloed gaan hebben met tegenwerkend effekt. Klimaat is zoals quantummechanica: als je zegt dat je het hebt begrepen, snap je er niets van 

[Michel Uphoff]

De impact van oxidatie  op de dalende trend van het zuurstofpercentage mag men niet onderschatten denk ik.

 
Dat lijkt mij ook. Zuurstof bindt zich aan van alles, en een planeet zonder een vorm van zuurstofproductie zou al vrij snel een zuurstofarme atmosfeer hebben.  Bodemerosie legt steeds nieuwe stoffen bloot waaraan zuurstof zich kan binden, en een actief oppervlak versterkt dat oxidatieproces..
 
Zuurstof in de atmosfeer van een exoplaneet wordt dan ook als een belangrijke biosignatuur gezien, omdat planeten zonder iets als fotosynthese zeer waarschijnlijk een zuurstofarme atmosfeer hebben.
 
Er zijn ook niet biologische processen denkbaar die zuurstof op grotere schaal kunnen vrijmaken, maar die treden dan voornamelijk op bij extremere omstandigheden in de atmosfeer van exoplaneten, zoals de splitsing van waterdamp hoog in de atmosfeer onder invloed van intense straling bij planeten waar het water in de atmosfeer nauwelijks terug naar de bodem regent, of zelfs de splitsing van CO₂ als gevolg van sterk ultraviolet licht. Maar hier op Aarde zijn dergelijke processen verwaarloosbaar.
 
Overigens is in 800.000 jaar het aandeel zuurstof in de atmosfeer met 0,7% gedaald (klik) en daalt ze al ruim 60 miljoen jaar.

[Benm]

Het is zeker een lastige:
 
Op zich verbruikt roestend ijzer zuurstof, maar bij het smelten van ijzer uit erts komt ook zuurstof vrij (het erts is immers een oxide), dus netto zal dat geen verschil maken: als al het ijzer dat we ooit tot metaal gemaakt hebben wegroest ben je netto weer bij nul. Hetzelfde geldt voor pakweg aluminium en de meeste andere metalen. 
 
Het moet m.i. iets anders zijn, waarschijnlijk antropogeen, gezien het nu zoveel sneller daalt dat het gemiddelde over 800.000 jaar. 
 
Bodemerosie zou kunnen, als het ergens reageert tot iets anders dan CO2. Dat zou natuurlijk best kunnen, al weet ik niet welk proces hiervoor verantwoordelijk zou zijn. Iets als ontbossing is het in ieder geval niet: die biomassa wordt uiteindelijk omgezet in CO2. 
 
Overigens is 'vrij snel' denk ik een nogal relatief begrip: hoe lang zou het duren voordat vrijwel alle zuurstof weg was uit de atmosfeer als je acuut al het leven op aarde zou verwijderen? Ik denk eerder in miljoenen jaren dan millenia. 

[Wim Meeus]

 
Het moet m.i. iets anders zijn, waarschijnlijk antropogeen, gezien het nu zoveel sneller daalt dat het gemiddelde over 800.000 jaar. 
 
 

 
Sneller? -0,84% / miljoen jaar  +/-0,02% volgens de gemeten ijs-data. Ik zou niet weten hoe jij nu nauwkeurig kunt zeggen of het de laatste honderd jaar zoveel sneller daalt. Op de grafieken zie je ook weer duidelijk dat maar liefst vier berekeningsmodellen het tegenovergestelde weergeven, nl. een stijgende trend van het zuurstofpercentage i.p.v dalend. De rest van de modellen zit er dan weer degelijk veel te veel naast en een paar bijna compleet erop. Vreemd: Berner(2006) - compleet ernaast en een paar jaar later een ander modelletje in mekaar gestoken Berner(2009)- volledig in orde! 
 
Een citaat van R. Feynmann:
 
What do we mean by "understanding" something? We can imagine that this complicated array of moving things which constitutes "the world" is something like a great chess game being played by the gods, and we are observers of the game. We do not know what the rules of the game are; all we are allowed to do is to watch the playing. Of course, if we watch long enough, we may eventually catch on to a few of the rules. The rules of the game are what we mean by fundamental physics. Even if we knew every rule, however, we might not be able to understand why a particular move is made in the game, merely because it is too complicated and our minds are limited. If you play chess you must know that it is easy to learn all the rules, and yet it is often very hard to select the best move or to understand why a player moves as he does. So it is in nature, only much more so; but we may be able at least to find all the rules. Actually, we do not have all the rules now.
 
 
 

[Benm]

Als ik deze grafiek bekijk: http://scrippso2.ucsd.edu/assets/pdfs/plots/daily_avg_plots/mlo.pdf
en omreken van per meg naar ppm met een factor van 5, zijn we in ca 30 jaar ca 100 ppm zuurstof 'kwijtgeraakt', iets in de buurt van 3 ppm/jaar. 
 
0.8% in een miljoen jaar is 8000 ppm/ma, ofwel 0.8 ppm/eeuw, 0.008 ppm/jaar - dat is dus extreem veel langzamer dat dat meetresultaat aangeeft. 
 
Anders gesteld: als die daling met 3 ppm/jaar doorzet dan is over 210.000/3 ~ 70.000 jaar alle zuurstof verdwenen. Het lijkt me geen waarschijnlijk scenario, maar als de trend in de meting van die grafiek correct is wel wat je zou verwachten. 
 
Die daling van het zuurstofgehalte kan voor ongeveer de helft verklaard worden door het opstoken van fossiele brandstoffen (en de resulterende stijging van CO2 nivo's). Maar waar blijft de andere helft?
 
Het is een proces dat in de orde-grootte ligt van wat CO2 uitstoot met de atmosfeer doet, dus het moet toch wel iets op forse schaal zijn. En het moet een relatief recent fenomeen zijn, als dit bijvoorbeeld al 10.000 jaar aan de gang was zou er in samples lucht uit die tijd 30.000 ppm (3%!) meer zuurstof moeten zitten dan in de huidige atmosfeer, iets dat duidelijk niet het geval is. 
 
Doen wij als mensen iets met zuurstof waardoor het elders 'vast komt te zitten' dan in CO2? Is het wellicht een natuurlijk proces als reactie met de bodem, of groei van koralen die het vastleggen als calciumcarbonaat? Het is een behoorlijke hoeveelheid en het moet toch ergens blijven lijkt me. 

[barthol]

Nouja, die 4.8 of 5 ging het me niet om, maar om het principe van de omrekening, dat dus wel klopt (bij 21% zuurstof is de conversie 4.8 ipv 5, maar zo nauwkeurig neem ik de gegevens niet eens).
 
Maar dat neem niet weg dat ik de cijfers niet kan duiden. Als je kijkt naar de verbranding van fossiele brandstoffen volgens wikipedia (2006 cijfers), in olie-equivalententen:
 
Per dag:
Kool: 52 MBbl
Olie: 84 MBbl
Gas: 19 MBbl
 
Als je het een beetje tegen elkaar weg streept zou je per mol verstookte brandstof aanzienlijk minder dan 2x het aantal mol zuurstof moeten verbruiken. De metingen zeggen echter iets anders: pakweg 2x zoveel daling in O2 dan stijging in CO2 in ppm (of mol) gerekend. 
 
Nu komt die site met een raadselachtige verklaring:
 
 
Dit zijn stellingen die elkaar tegenspreken:
 
- het zuurstofverlies is m.i. niet kleiner maar juist groter dan je zou kunnen toeschrijven aan fossiele brandstof
- verlies van biomassa zou het getal inderdaad wel groter maken, maar zij stellen min of meer dat fotosynthese zuurstof zou 'verbruiken'
 
Mijn vraag blijft daarom: waar blijft die zuurstof?
 
En je kunt het niet verklaren aan de hand van verbrandende bossen, veengronden of iets dergelijks, want dan zit je nog steeds met dezelfde minder dan 1:1 ratio tussen stijgend CO2 en dalend O2: Biomassa is vooral koolhydraat met als bulkverhouding CH2O, en verbranding tot CH2O + O2 -> CO2 + H2O, precies een 1:1 verhouding die nooit kan verklaren waarom het zuurstofgehalte harder daalt dan het CO2 gehalte stijgt, al brand je iedere plant op aarde op. 

 
Als het verlies van zuurstof veel groter is dan de atmosferische stijging van CO2, kan het ook omgekeerd zijn, n.l. dat de stijging van CO2 veel kleiner is dan het verlies van zuurstof omdat de CO2 stijging niet alle CO2 laat zien die uitgestoten is. Het verlies van zuurstof dan veel representatiever is voor de antropogene uitstoot.
 
 

Currently about half of the carbon dioxide released from the burning of fossil fuels is not absorbed by vegetation and the oceans and remains in the atmosphere.^[89] 

 https://en.wikipedia.org/wiki/Carbon_dioxide_in_Earth%27s_atmosphere
 
 
Als de C02 stijging in de atmosfeer maar de helft representeert van de antropogene CO2 uitstoot door fossiele brandstoffen, is het dan niet logisch dat de daling van zuurstof in de atmosfeer veel groter is, aangezien je in de atmosfeer niet de in de oceanen verdwenen CO2 ziet, maar wel het verlies van zuurstof wat ermee gemoeid is? En bij de in de biosfeer opgenomen CO2 maar een deel van het zuurstofverlies in de atmosfeer te herkennen is. (vanwege fotosynthese, respiratie en vegetatiebranden)
 
Ik denk dat de onderzoekers die bezig zijn en zijn geweest met het kwantificeren van alle fluxen, ook wel is opgevallen dat het zuurstofverlies veel groter is dan de CO2 stijging. maar dat zij beter op de hoogte zijn van allerlei details daarvan dan ik.
 

oxigenco2.png (131.44 KiB) 1172 keer bekeken

[barthol]

Het komt er dus op neer dat er geen verbanden te leggen zijn tussen het dalende O2 percentage en het stijgende CO2 percentage. 

Die conclusie lijkt me wat prematuur.
 
vooral als ik kijk naar de plot van het station Cold Bay.
 

coldbay.png (66.2 KiB) 1163 keer bekeken

http://scrippso2.ucsd.edu/assets/pdfs/plots/daily_avg_plots/cba.pdf
 
Het verlies van zuurstof is bijna gespiegeld t.o.v. de CO2 stijging.
alleen is de Y-as van de O2/N2 ratio ongeveer anderhalve keer zo groot.
Zowel bij de trend als de seizoens cyclus.

[Benm]

Het plaatje van Hawaii was handiger vanwege kleinere seizoensinvloeden, maar de trend is gelijk: er verdwijnt meer O2 dan je verwacht op basis van toename van CO2. 
 

 
Ik denk dat de onderzoekers die bezig zijn en zijn geweest met het kwantificeren van alle fluxen, ook wel is opgevallen dat het zuurstofverlies veel groter is dan de CO2 stijging. maar dat zij beter op de hoogte zijn van allerlei details daarvan dan ik.
 
oxigenco2.png

 
Dat neem ik ook aan, maar ben toch benieuwd naar het mechanisme. Waar komt dat plaatje vandaan? Het is net te klein om goed te kunnen zien, en ik ben wel benieuwd naar de rest van het verhaal. 
 
Het vervelende is denk ik dat het lastig is -zeer nauwkeurig- te bepalen van de O2 concentratie in de lucht was zeg 200, 500 of 1000 jaar geleden. Voor CO2 gaat het om een verschuiving van ca 300 naar 400 ppm, dat is enorm, maar voor O2 slechts iets in die orde maar dan op 200.000 ppm. Om het CO2/O2  verhaal rond te krijgen moet je die pre-industriele 200.000 ppm eigenlijk wel op pakweg 20 ppm nauwkeurig kunnen weten, dat lijkt me geen sinecure. 

[barthol]

Het plaatje van Hawaii was handiger vanwege kleinere seizoensinvloeden, maar de trend is gelijk: er verdwijnt meer O2 dan je verwacht op basis van toename van CO2. 

Ook als die toename van CO2 eigenlijk ongeveer 2 x zo groot zou moeten zijn op basis van de antropogene uitstoot?

 

 

Dat neem ik ook aan, maar ben toch benieuwd naar het mechanisme. Waar komt dat plaatje vandaan? Het is net te klein om goed te kunnen zien, en ik ben wel benieuwd naar de rest van het verhaal.

Het verhaal van dat plaatje (grafiek die ook gebruikt is in het IPCC rapport 2001) en uitleg van de grafiek wordt goed verteld in de onderstaande video van Bob Trenwith.

https://youtube.com/watch?v=kZQiyKzJedE

Die vertelt het beter dan ik zou kunnen doen.

 

Het vervelende is denk ik dat het lastig is -zeer nauwkeurig- te bepalen van de O2 concentratie in de lucht was zeg 200, 500 of 1000 jaar geleden. Voor CO2 gaat het om een verschuiving van ca 300 naar 400 ppm, dat is enorm, maar voor O2 slechts iets in die orde maar dan op 200.000 ppm. Om het CO2/O2  verhaal rond te krijgen moet je die pre-industriele 200.000 ppm eigenlijk wel op pakweg 20 ppm nauwkeurig kunnen weten, dat lijkt me geen sinecure.

Daar weten we (voor zover ik weet) inderdaad niet zoveel vanaf. Van die pre-industriële O2 waarden.

Ik weet niet of er gegevens zijn vanuit luchtbelletjes in ijskernen.

Bij de huidige metingen was het al een hele opgave om deze nauwkeurigheid in de metingen te bereiken, en de techniek die ervoor gebruikt wordt is dus redelijk recent.

Er wordt gebruikt gemaakt van een interferrometer en massa spectrometrie. (Maar voor mij wordt het te technisch als ik de details van die meettechniek wil proberen te begrijpen )

[barthol]

Even een kleine correctie op mijn laatste bericht. het is natuurlijk niet de poster van de video, maar prof. Daniel Schrag die de verteller is.

[Benm]

Dank voor het vinden van die video
 
Interessant is wel dat het dus een combinatie van effecten is - CO2 dat oplost in de oceanen die geen O2 teruggeeft en bijgroei van biomassa die wel O2 teruggeeft. Het laatste proces verklaart niets over missende zuurstof, maar de missende CO2 verdwijnt blijkbaar in de zee. Dat laatste is natuurlijk wel bekend in de zin van dat de zee zuurder wordt door opgelost CO2, maar ik ben wel benieuwd naar het verdere gevolg: gaan koralen zich evolueren om in een zuurdere omgeving te kunnen leven, en gaan ze daar CO2 fixeren als CaCO3? 

[Michel Uphoff]

@BenM: hoe lang zou het duren voordat vrijwel alle zuurstof weg was uit de atmosfeer als je acuut al het leven op aarde zou verwijderen?

 

Hier wordt gesteld (zonder bron overigens..)

 

the Earth's plants produce through photosynthesis an amount of O2 equal to that of the atmosphere in about 2.000 years

 

Als we aannemen dat gedurende 2000 jaar (voor industrialisering) het zuurstofpercentage in de atmosfeer niet significant wijzigt, zou dit dus ook een sink van ruwweg 0,05 procent O₂ per jaar inhouden. Mij lijkt het veel, maar laat ik er eens van uit gaan.

 

Hier wordt berekend dat de atmosfeer ongeveer 1,2.10¹⁸ kg zuurstof bevat. Zodat, als deze cijfers kloppen, er jaarlijks dan ongeveer 6.10¹⁴ kg zuurstof geproduceerd wordt dmv fotosynthese, en er vanwege dat evenwicht ongeveer evenveel verdwijnt a.g.v. respiratie, natuurbranden en dergelijke en binding van zuurstof aan materiaal van het aardoppervlak.
 
De verbranding van fossiele stoffen zorgt voor een extra sink. Volgens dit bericht is het percentage zuurstof in de atmosfeer in een eeuw met 0,1% gedaald. Laat ik dat even geheel wijden aan antropogene invloeden. Dat komt dus neer op ruwweg 0,001% per jaar, en dan zou de sink (tijdelijk) stijgen van 0,05 naar 0,051%.
 

Anders gesteld: als die daling met 3 ppm/jaar doorzet dan is over 210.000/3 ~ 70.000 jaar alle zuurstof verdwenen.

 
Volgens de hierboven gegeven links is het misschien wel 10 ppm, maar de conclusie dat daardoor op (geologisch) korte termijn de zuurstof op zou kunnen zijn, lijkt mij niet terecht. Met het dalen van het percentage zuurstof in de atmosfeer daalt ook de sink. Er bindt zich dan minder zuurstof met het aardoppervlak, en de 'geologische' sink wordt dus minder groot. Zolang de source gelijk blijft ontstaat er zo een nieuw evenwicht bij een lager O₂ gehalte van de atmosfeer.
 
Belangrijker lijkt mij het behoorlijk subtiele evenwicht in de oceanen. In de bovenste honderden meters van het water zit een bescheiden hoeveelheid zuurstof, ongeveer 0,03% van de hoeveelheid in de atmosfeer. Dat zuurstofgehalte daalt, ondermeer als gevolg van warmer oceaanwater. 2% afname in 60 jaar is m.i. fors (klik), en de gevolgen voor het marine leven én de zeer belangrijke zuurstofproductie daardoor lijken mij meer reden tot zorg. Als een zo belangrijke source vermindert, ziet het er minder rooskleurig uit.

[Benm]

Die 3 ppm/jaar was natuurlijk een aanname van een constante sink, is is realistischer dat het inderdaad afhankelijk van de concentratie zuurstof en je beter over een halfwaardetijd oid kunt spreken. Als er verder geen enkele bron meer is (levenloze aarde) dan zou je een dergelijk scenario krijgen, tenzij er niet-levende zuurstofbronnen zijn (splitsing  van water hoog in de atmosfeer oid). 
 
Het probleem is fundamenteel waar die zuurstofatomen nou eigenlijk blijven: ze kunnen 'zoek raken' als O2, H2O of CO2, en wellicht in tal van andere verbindingen, maar de balans tussen verbranding van fossiele brandstoffen is in ieder geval niet in evenwicht als je kijkt naar hoeveel CO2 erbij komt voor hoeveel O2 er verdwijnt: er raakt domweg een behoorlijke hoeveelheid zuurstofatomen 'zoek', zij het als CO2 dat ergens oplost/reageert/etc of zuurstof dat ergens oplost/reageert/etc. 
 
Een 10 ppm/jaar verlies van zuurstof is aanzienlijk groter dan wat je mag verwachten op basis van stijging van CO2 (3-4 ppm/jaar oid) na de industriele revolutie. Nu kan die dispariteit m.i. 2 oorzaken hebben:
 
- Verlies van O2 door processen anders dan verbranding met koolstofhoudende brandstoffen (afgezien van methaan)
- Verlies van CO2 door processen anders dan fotosynthese, gezien dat proces de zuurstof 'terug geeft'. 
 
en uiteraard wellicht een combinatie van beide, iets wat hier mogelijk het geval is. 
 
Wat mijn issue is dat de som van de concentraties CO2 en O2 in de lucht niet constant is, zelfs niet als je rekening houdt met de hoeveelheid waterstof in ons huidige gebruik van fossiele brandstoffen. 
 
Analyse van 'waar blijft het dan' is met zuurstof lastig gezien het wel een aantal isotopen heeft, waarvan 3 stabiel en de rest relatief kortlevend. Bij koolstof heb je nog 14-C met een 'prettige'  halfwaardetijd van 5700 jaar zodat je het kan traceren (dwz expres 14C-rijke brandstof gebruiken en zien waar je verhoogde concentraties 14-C aantreft). De langst levende zuurstof radioactieve isotoop heeft een halfwaardetijd van 2 minuten, dus dat is niet bruikbaar voor onderzoek dat resultaten over een jaar of meer moet aantonen. 
 
Uiteraard kun je het ook proberen met verhoudingen van wel stabiele isotopen als 17-O of 18-O, maar die komen van nature in behoorlijke hoeveelheden voor (honderden tot duizenden ppm) zodat je niet even een beetje extra kunt gebruiken voor verbranding om te zien waar het blijft. 
 
De video van @barthol geeft wel een mogelijke verklaring, al is die m.i. last hard te bewijzen. 

[barthol]

Dank voor het vinden van die video
 
Interessant is wel dat het dus een combinatie van effecten is - CO2 dat oplost in de oceanen die geen O2 teruggeeft en bijgroei van biomassa die wel O2 teruggeeft. Het laatste proces verklaart niets over missende zuurstof, maar de missende CO2 verdwijnt blijkbaar in de zee. Dat laatste is natuurlijk wel bekend in de zin van dat de zee zuurder wordt door opgelost CO2, maar ik ben wel benieuwd naar het verdere gevolg: gaan koralen zich evolueren om in een zuurdere omgeving te kunnen leven, en gaan ze daar CO2 fixeren als CaCO3? 

De controverse voordat  het op deze manier gekwantificeerd werd, wat iets vertelde over waar de antropogene CO2 bleef, en het antropogene verlies van O2 bleef, was dus omdat ecologen wat  anders over de fluxen beweerden dan de oceanografen. Daarom was het belangrijk om het te kwantificeren.
 
Dat er CO2 in de zee verdwijnt was inderdaad bekend, het was wel belangrijk  om te kunnen vertellen hoeveel, en het doorlopend blijven meten van O2 naast de doorgaande metingen van CO2 is ook belangrijk om iets te kunnen vertellen over hoe dat zich door de tijd heen ontwikkelt. 
 
Bij de effecten die er kunnen zijn is oceaanverzuring  uiteraard een zorg, (ik ben ook benieuwd naar het verdere gevolg) maar er zijn meer effecten. Opwarming van de oceanen kan veranderingen geven in de oplosbaarheid van zowel CO2 als O2  in de oceanen, 
Een verwacht effect wat ook extra aandacht heeft is "Ocean Deoxygenation" het verlies van zuurstof in de Oceanen, en wel als de hypoxia op plaatsen zo erg wordt dat het voorbij het punt komt dat er genoeg zuurstof is om het zeeleven daar mogelijk te maken. 
Iets wat daarbij ook speelt is "Ocean ventilation".  Dat is als zuurstof op de ene plaats (koud water) vanuit de atmosfeer wordt opgenomen, en na een lange doorgangstijd op een andere plaats weer vanuit de zee naar de atmosfeer gaat. Het gaat niet alleen om verticale O2 fluxes tussen atmosfeer en oceaan. Dat laatste geldt ook voor CO2 uitwisseling tussen de zee en de atmosfeer, maar de O2 en de CO2 fluxes tussen zee en atmosfeer zijn (naar wat ik heb begrepen) wel onafhankelijk van elkaar, 
Dat maakt ook dat mariene O2 en CO2 fluxes tussen de atmosfeer wel zichtbaar zijn in het APO signaal en de CO2/O2 recycling van fotosynthese en respiratie op het land niet zichtbaar. APO (atmospheric potential Oxygen) is bij benadering O2 + CO2 gecombineerd. De exacte definitie is:
APO =  δ(O₂/N₂) + 1.1/0.2095(X_CO2-350)
 
Je kan zeggen dat bomen en planten met fotosynthese zuurstof produceren, maar je kan het ook voorstellen -niet als productie maar- als recycling van zuurstof en CO2.
APO is een truuk om de fluxes van fotosynthese en respiratie (en b.v. verbranding van biomassa) even weg te kunnen denken.
 
Zuurstofverlies wat niet gecompenseerd door CO2 toename is dus zichtbaar in APO signaal. Dat geldt ook voor zuurstof verlies b.v. door erosie, en CO2 verlies door verwering en b.v. carbonaatvorming.
 
Bij het zuurstofverlies door verbranding van fossiele brandstofffen, wat het huidige zuurstofverlies (van bijna 4 ppm per jaar) domineert is er een plavond wat te maken heeft met hoeveel fossiele brandstoffen er zijn om te verbranden. Er zijn nog heel veel voorraden, maar als de mensen zouden besluiten om alles er doorheen te jagen is het op gegeven moment op.
Ik heb ergens gelezen dat er maximaal ongeveer 3,3% van de zuurstof verloren kan gaan door verbranding van fossiele brandstoffen.
(maar nu moet ik dus even nazoeken waar ik dat laatste gelezen heb )