Soms moet je roeien met de riemen die je hebt. Als we altijd al alle instrumenten tot onze beschikking hebben, zoals in veel takken van de wiskunde, dan worden de spelregels ineens overzichtelijker.
Meer inhoudelijk; als je teruggaat naar de kern, het allereerste molecuul van waaruit later eukaryote cellen zijn ontstaan, dan is dat waarschijnlijk RNA geweest (RNA world hypothesis), omdat dit autoreplicatie-eigenschappen en enzymatische functie in zich verenigt. Je kunt je voorstellen dat veel moleculen die hiermee geassocieerd raken in de loop van de tijd ook “(bio)chemisch handige eigenschappen” verenigen en een soort functionele complexen/aggregaten hebben gevormd die na verloop van tijd “als eenheden” van de buitenwereld afgeschermd zijn geraakt door de fosfolipiden die later een deel van onze celmembranen zijn gaan vormen. Dat vergt op zijn beurt weer het handhaven van osmotische gradiënten om niet te lyseren in zout water, wat op zijn beurt weer een energievretend proces is waarvoor een “energievaluta” in de vorm van ATP moet zijn ontwikkeld, etc. etc.
Er is in ieder geval in veel cycli en metabole routes vaak wel een “centraal substraat” aan te wijzen, zoals acetyl-CoA, wat o.a. de glycolyse, bèta-oxidatie, aminozuurkatabolisme en TCA-cyclus koppelt. Je kunt je voorstellen dat zulke moleculen de “startpunten” zijn geweest van waaruit andere routes vertakten.
Maar nogmaals, en dat is een andere discussie en niet een heel “wetenschappelijke” (maar eerder theologisch en teleologisch), ik ben er wel van overtuigd dat dit van hogerhand in goede banen is geleid en geknutseld. Het wat en het waardoor “bijten” elkaar niet m.i.