Een hele goede vraag, waar dit topic mee begint. Maar wat mij vooral verbaast zijn de reacties erop: zeer omfloerst stipt Chat GPT "....een zekere mate van sociale en institutionele druk..." aan. En irArjan: U lijkt in Uw tweede post vooral ook te benadrukken dat U de zaak niet ongenuanceerd wilt benaderen (wat op zichzelf volgens mij beslist goed is).
Maar wat U zegt over "... gewoon ondenkbaar...." heeft volgens mij uitsluitend geldigheid voor onnozele leken die de toenmalige reclame ideeën van de vervoersmaatschappijen kritiekloos hadden geabsorbeerd.
Ik denk dat ervaren zeeofficieren best een idee hadden van de structurele sterkte van een scheepsromp van die afmetingen. Rampen, verkeerde beladingen, maar vooral de ervaringen in droogdokken en bij de bouw op scheepshellingen zullen toch allang die inzichten hebben doen rijpen ,denk ik. Zelfs als leek zie je dan al voorbeelden van scheefzakken en scheuren. Men zal toch ook wel uitgerekend hebben of de scheepshuid hier en daar niet een paar millimeter dunner kon. In die tijd was de factor materiaal nog veel belangrijker dan arbeid. Dit laatste houdt in dat er allang een goed inzicht was in de grenzen in sterktes in een scheepsromp. (The Great Eastern, het eerste "grote" stalen zeeschip, was al meer dan 50 jr eerder gebouwd) Kortom: de mogelijkheid dat het grote schip zo kon breken was voor professionals heel goed denkbaar. En ze keken er bij wijze van spreken totaal niet van op. Het was goed te berekenen, denk ik. Maar ik ben niet ingevoerd in de geschiedenis van de sterkterekening. Aan grote stalen constructies (eerste wolkenkrabbers, Tour Eiffel) zal toch wel wat gerekend zijn veronderstel ik.
Ik denk dat de betrokken zeeofficieren, en ter zake kundigen, in de commissies bewust logen. Zoveel vertrouwen heb ik in de mensheid.
Maar bedenk vooral:
De immense druk waaronder het individu in 1912 in de toenmalige cultuur stond om zich in het collectief te schikken, de steile maatschappelijke hiërarchie die gematerialiseerd werd in lage lonen en grote persoonlijke risico's; veel omstandigheden maakten dat wat je broodwinning eiste, daar moest je (bijna) wel voor gaan. Ook als een leugentje om bestwil daarvoor nodig was. Kijk eens in hoeverre de mensen nu onder druk de waarheid nog hoog houden als die in het gedrang komt. En die druk is zoveel lager. Zie de toeslagenaffaire.
In de tweede plaats: In dit geval stond het aanzien van de top in intercontinentaal reizen op het spel. Het maakte groot verschil of dat reizen als een noodzakelijk kwaad zou blijven worden gezien (de situatie tot dan toe) of als iets dat je routineus als gelijkwaardig aan een treinreis kon beschouwen. ("Even naar New York op en neer") . Er speelden zeer grote belangen waarbij de groei van de internationale handel gemoeid was.
Ik stel me die zeeofficieren voor als heel reële mensen die dachten: “Het moet ook betááld worden, die reizerij. Als je helemaal geen risico,s wilt nemen, reis dan niet, landrot! Je weet niet waar je het over hebt! En voor mij is het risico veel groter want ik doe niet anders dan op een schip zitten en ik neem dat risico. En de slager en de bakker melden ook altijd dat zij de beste in de wereld zijn en daar stoort niemand zich aan , allemaal advertentiepraat, dus hoe erg is dat nou: het brak niet?”
De Titanic: spreekwoordelijk geworden en altijd goed om het menselijk tekort in te becommentariëren. Ook in samenhang met de techniek.
