De laatste paar weken zit ik met een perpetuum mobile in gedachten waarvan ik niet kan beredeneren waaorm het niet zou werken. Nou ben ik er vanuit meer fundamentele overwegingen wel van overtuigd dat het niet gaat lukken, maar ik heb een vraag over het evenwicht van de draaiimpuls (torque) in de volgende opstelling.
- Perpetuum_mobile.png (298.79 KiB) 2735 keer bekeken
Als nu de magneet rechts geplaatst wordt, dan vindt er aantrekking plaats tussen de magneten in de rechter helft van het wiel en de magneet rechts. Tevens vindt er afstoting plaats tussen de magneten in de linker helft van het wiel en de magneet rechts. Omdat het magneetveld niet homogeen is, is de afstoting in het linker deel van het wiel minder dan de aantrekking in het rechter deel van het wiel.
Het verticale krachtenspel is netto nul, vanwege de symmetrie van de krachten in de horizontale as van het wiel.
Wat er netto over blijft is dat de magneten aan de rechter zijde een langere arm hebben t.o.v. het centrum van het wiel, dan de magneten aan de linker zijde van het wiel (omdat de aantrekking in de rechter helft van het wiel vanwege de afstand tot de magneet rechts sterker is dan de afstoting in de linker helft van het wiel). Maar dat houdt in dat er netto een koppel op het wiel werkt!
Voor de beide magneten op de horizontale as, werkt er een koppel van
\(d*m\)
, met \(d\)
het verschil in afstand tot de as van het wiel tussen de linker er rechter magneet aan het wiel en \(m\)
de massa van de magneetjes.Voor de beide magneten op de verticale as, werkt er geen koppel. Alle andere paren leveren een tussenliggend koppel, zeg
\(\epsilon*d*m\)
(0<\(\epsilon\)
<1).Gevolg is dus dat het wiel zal gaan draaien ten gevolge van dit koppel!
Waar zit de denkfout in deze redenering?
