Casus uit de praktijk: positief test THC

[centrino]

Opmerking moderator

onnodig citaat verwijderd

Bedankt voor de link Marko, ik heb de studie gelezen.
Het is belangrijk deze specifieke studie in zijn juiste context te plaatsen. De studie gaat over een proefopstelling waarbij THCA in droog plantenmateriaal door middel van verhitting (traject van 90°C tot 140°C) wordt gedecarboxyleerd. Vanuit de experimentele data wordt de reactiesnelheidsconstante bij verschillende temperaturen bepaald van waaruit de activeringsenergie en specifieke reactiesnelheidsconstante afgeleid kunnen worden.
Vervolgens gaat men dan in de literatuur na welke specifieke moleculaire mechanismen van decarboxylering hieraan verbonden kunnen worden. Men besluit dat de directe keto-enol reactie met mierenzuur als catalyst een goede verklaring kan zijn voor de experimentele waarden waarbij mierenzuur als model staat voor de verschillende korte keten carboxylzuren die proefondervindelijk in het cannabis plantenmateriaal aanwezig blijken te zijn.

De eerste en belangrijkste vraag die zich hierbij opdringt is in hoeverre deze zeer specifieke proefopstelling uitgebreid kan worden naar mijn beschreven casus, waarbij decarboxylering bij kamertemperatuur en vooral door toedoen van citroenzuur in oplossing centraal staat. De studie zelf geeft hieromtrent een aantal antwoorden. Er wordt gesteld dat de lage waarde van A₀ verklaard kan worden doordat het beschreven experiment van decarboxylering geschiedt in een droge omgeving; er wordt daarbij verwezen naar een studie van decarboxylering van benzoëzuur in oplossing met een A₀ waarde van bijna een factor 100 tov de gelinkte studie. Benzoëzuur wordt hierbij als model gebruikt voor THCA, ook door de auteurs van de gelinkte studie. Er zijn ook studies te vinden die de activeringsenergie voor decarboxylatie van THCA bepalen op 51KJ per mol. De context waarin decarboxylatie van THCA geschiedt speelt dus overduidelijk een belangrijke rol.

Marko, in je berekening van conversie van THCA stel je dat als je het experiment onder dezelfde omstandigheden uitvoert als in het artikel staat beschreven en daarbij vermeldt dat er geen sprake van kan zijn, wat bedoel je dan? Want mijns inziens heb je door gebruik te maken van die specifieke formule bij kamertemperatuur dat juist wel gedaan. (Alleen zoals ik al aangaf wordt het effect van citroenzuur in oplossing hierbij wel volledig genegeerd.)

Misschien zullen zich velen nu afvragen waarom hecht ik zoveel belang aan citroenzuur en hoe ben ik daar ooit op gekomen dat dat wel eens van groot belang zou kunnen zijn bij de decarboxylering van THCA.
Het gaat als volgt: sinds de legalisering van de cannabismarkt in vele staten van de USA is de ontwikkeling van legale THC producten in een stroomversnelling gekomen. Je kan het niet zo gek bedenken of het bestaat. Wij kenden hier altijd wel de joint en de spacecake. In de VS zijn er snoepjes, koekjes, pannenkoeken, chocoladerepen, drankjes warm en fruitig fris beschikbaar op basis van cannabisextracten. Meestal gaat het dan om THC cannabis extracten die op de klassieke wijze door middel van verhitting (bijvoorbeeld in de oven, of in gekookte boter) worden gedecarboxyleerd om vervolgens in de verscheidene recepten te gebruiken. Echter er is een nieuwe trend. Bij de klassieke decarboxylatie door verhitting gaat ook vaak de geur verloren omdat de terpenen in cannabis die verantwoordelijk zijn voor de specifieke geur door verhitting grotendeels verloren gaan. Aldus is er een segment producten op de markt gekomen die specifiek gepromoot worden als koud gedecarboxyleerd door middel van citroenzuur met behoud van de terpenen. Deze worden in allerlei recepten gebruikt. Ook op cannabisfora online worden druk recepten gedeeld ter decarboxylatie van THCA door middel van citroenzuur. Als je deze leest kom je tot de conclusie dat decarboxylatie door middel van citroenzuur een proces is dat volledige omzetting van THCA bereikt in ongeveer 1 week tijd.

Ik deel een aantal links hieromtrent:

https://steemit.com/cannabis/@thecleang ... or-edibles

https://www.rollitup.org/t/citric-acid- ... es.972231/

https://magicalbutter.com/blogs/decarbo ... techniques

[Marko]

De eerste en belangrijkste vraag die zich hierbij opdringt is in hoeverre deze zeer specifieke proefopstelling uitgebreid kan worden naar mijn beschreven casus, waarbij decarboxylering bij kamertemperatuur en vooral door toedoen van citroenzuur in oplossing centraal staat.

[...]

Marko, in je berekening van conversie van THCA stel je dat als je het experiment onder dezelfde omstandigheden uitvoert als in het artikel staat beschreven en daarbij vermeldt dat er geen sprake van kan zijn, wat bedoel je dan? Want mijns inziens heb je door gebruik te maken van die specifieke formule bij kamertemperatuur dat juist wel gedaan. (Alleen zoals ik al aangaf wordt het effect van citroenzuur in oplossing hierbij wel volledig genegeerd.)

Precies dat. Als je onder dezelfde omstandigheden zou zitten als bij het experiment, dan zou de omzetting zijn zoals ik noemde. Maar In je mond gelden andere omstandigheden dan in de cellen van het (gedroogde) plantenmateriaal en de daadwerkelijke omzetting zal dus anders zijn. Kwantitatief levert dit dus geen antwoord. Maar het helpt om een ordegrootte af te schatten. Kijk, als uit de gegevens een omzetting van 0.0001% bij kamertemperatuur was gekomen, dan had ik gesteld: leuk geprobeerd, maar deze verklaring, gebaeerd op dit mechanisme, is niet plausibel.

Maar nogmaals, je verhaal is verre van compleet. Je zult echt aannemelijk moeten maken dat het inademen van THCA kan leiden tot de concentraties in speeksel die beide tests positief laten uitslaan.

[centrino]

Opmerking moderator

onnodig citaat weg gehaald. graag in het vervolg de reguliere reactie knop gebruiken en de citaat enkel gebruiken als enkele specifieke passages/zinnen geciteerd moeten worden.

Uw medewerking stellen wij op prijs

Ja en daarom deel in deze casus in 2 aspecten op:
1. decarboxylatie van thca in thc
2. de hoeveelheid opgenomen thca door een aantal keer aan een wietzakje te ruiken

over het eerste heb ik mijn visie gedeeld.
wat het tweede betreft: wat is veel en wat is weinig? Hoeveel keer moet iemand aan een zakje wiet ruiken om voldoende binnen te krijgen om positief te testen? Dat zijn vragen die ons in essentie gewoon terug bij de beginvraag brengen.
Is 1 keer aan een joint trekken voldoende om positief te testen? Waarschijnlijk wel. Hoe weten we dat? Omdat hiernaar studies zijn gedaan.
Is 1 keer of 2 keer of 3 keer aan een zakje wiet ruiken voldoende om genoeg binnen te krijgen om positief te testen? Dat weten we niet. Waarom niet? Hierover zijn geen studies beschikbaar. Kan men een getal plakken op het aantal keren dat men moet snuiven aan een zakje wiet om positief te testen? Ja, en dat blijkt ook uit je berekening.

Vergeet ook niet dat dit niet louter een theoretische kwestie is. Ik heb geen cannabis gebruikt, wel aan geruikt en wel positief voor THC getest. Dit is, vanuit mijn perspectief, het uitgangspunt waarrond ik een argumentatie opbouw.

Een juridisch argument zou men ook als volgt kunnen formuleren:
vermits het aantoonbaar is dat wanneer een persoon een THCA product consumeert (en dus niet onderhevig is aan beperking op besturen van een voertuig) en vervolgens getest wordt op gebruik van cannabis, en door toedoen van de gebruikte controlemethode positief bevonden wordt voor THC, kan men dan juridisch gezien dit analyseresultaat als bewijs presenteren in een rechtbank? De logica zegt neen want deze persoon heeft geen THC geconsumeerd en is dus niet onderhevig aan de bepalende wetsartikelen hieromtrent. Kort gezegd: de controle met deze methodiek geeft een vals positief resultaat geven voor THC en mag in deze gevallen niet gebruikt worden. Het is mijns inziens enkel dat men juridisch nog niet zo ver staat omdat dit zo een uniek geval is en THCA producten nog niet wijdverspeid zijn. Bijgevolg acht ik het bijzonder waarschijnlijk dat men bij het opstellen van dit specifiek controletraject in al haar facetten geen rekenig heeft gehouden met consumptie van THCA. Wie is hiervan waarschijnlijk wel van op de hoogte? De fabrikant Orasure van het collectieapparaat. Maar ik krijg er geen reactie van.

[Marko]

Een berekening op basis van THC; gegevens van THCA waren niet te vinden maar zullen qua ordegrootte niet afwijken.

De dampspanning van THC bij kamertemperatuur is 4.6 x 10^-8 Torr = 6 x 10^-11 bar. Dat betekent dat de concentratie in de lucht ook ongeveer 6 x 10^-11 is (6 x 10^-9 volumeprocent). Daarna is de lucht verzadigd. Lucht bevat 24.5 mol moleculen per liter, dus 1.5 x 10^-9 mol THC. Dat is 450 x 10^-9 gram, per liter lucht dus, oftewel 450 ng/L. Als ik ervan uitga dat die zakjes een paar kubieke centimeter zijn, een paar milliliter dus, dan kom ik, ruim gerekend, op ongeveer 2-3 ng als je door het ruiken aan een zakje alle lucht in dat zakje inademt. Heb je aan 5 verschillende zakjes geroken, dan is het 10-15 ng. Let wel, dat is de maximale hoeveelheid die je lichaam in gaat. Het is niet gezegd, en ook niet waarschijnlijk, dat dat allemaal in je lichaam blijft, laat staan dat het in je speeksel terecht gaat komen.

Een mens produceert ongeveer 500-1000 mL speeksel op een dag, 20-40 mL per uur dus (en slikt daarvan het merendeel weer in). Zelfs als je binnen een half uur na het ruiken gecontroleerd werd, zal de genoemde 10-15 mg nog verdund zijn geworden in minimaal 10 mL. In alle gevallen blijft de concentratie eneden de 1 ng/mL. Veel te weinig om de snelle speekseltest te laten uitslaan en te weinig om de gemeten.

Want dat is nog niet het hele verhaal. Die 10-15 mg moet ook nog eens via diffusie in je mondholte terechtkomen. Laat dat een paar centimeter zijn, en de diffusiecoëfficiënt van THCA in de orde 10^-9 m²/s, dan duurt het alsnog 10⁴ tot 10⁵ s, dus 3 tot 30 uur om daar überhaupt te komen. Het is dus volstrekt onmogelijk om door ruiken tot de benodigde concentraties te komen. Ben je kort na het ruiken staande gehouden, dan kan de THCA nog niet in je speeksel hebben gezeten. Heeft het langer geduurd, dan is alles zodanig verdund dat je niet een beetje, maar gigantisch veel onder de detectiegrens zult zitten.

Het door jou geschetste verhaal kan dus geen verklaring bieden. Het is niet volkomen onmogelijk dat je speeksel eigenlijk THCA bevatte, en dat die in de tussenliggende tijd omgezet is geworden in THC. het is wel volkomen onmogelijk dat de daarvoor benodigde hoeveelheid THCA in je speeksel terecht is gekomen door het ruiken aan een paar zakjes met cannabis.

[centrino]

Hoi Marko,

Ik ben het niet eens met de assumptie die je maakt dat opname een gevolg is van de dampspanning van het product, THC dan wel THCA.

Het gaat hier om vaste stoffen (de cannabistoppen) met een zeer laag vochtgehalte. Als je zo een zakje wiet van dichbij eens waarneemt dat zie je meteen dat het een bijzonder droge materie is. En wat doet stof? inderdaad opstuiven. De cannabisbloemen in die zakjes knakken en verkruimelen echt helemaal bij de minste manipulatie. Het is zeer waarschijnlijk om niet te zeggen een zekerheid dat door het louter vasthouden en manipuleren van deze zakjes waarna eraan wordt geroken er in principe bijzonder veel materiaal opgesnoven zal worden zonder dat dat ook maar 1 ding met dampspanning te maken heeft. Om opname door inademing enkel terug te brengen tot dampspanning is niet juist. Wat is de dampspanning van zand? bijzonder laag. Rij eens op een zomerse dag over een droge zandweg, als je dan in die lucht 2 minuten stilstaat zal je zien dat je een zakdoek vol stof gaat uitsnuiten. Wat is de dampspanning van asbest? zeer laag, maar dat is het probleem ook niet bij asbestos...
Ik maakte hier al eerder melding van in een vorig bericht in een duiding omtrent ruiken, roken, opnemen, opsnuiven etc. Ik sprak daarin ook over het fabricageproces van eerste keus marokkaanse hasj waarbij de cannabisbloemen met een bijzonder lichte manuele handeling boven een zeefje geschud worden.

groeten.

[centrino]

Het is ook goed om cannabis niet zomaar te reduceren tot de chemische stof THC. De cannabinoïden in cannabis zitten vervat in de zogenaamde trichomen. Dit is de kleverige en vetoplosbare substantie die op de cannabisbloemen zit.

[centrino]

Een suggestie voor een berekening die men zou kunnen maken om te bepalen hoeveel thc of thca men opneemt wanneer men aan een zakje wiet ruikt.

veronderstellingen: 1. lucht is verzadigd is met "cannabis-stof"; 2. thc gehalte naar gewicht in de droge cannabisbloemen bedraagt 18%; 3. men ruikt 3x hier aan

ik heb de vaardigheden niet om dit wiskundig probleem te ontwarren

[centrino]

Marko nu begrijp ik je wel beter met wat je bedoelde toen je zei dat ik dit theoretisch beter diende te onderbouwen bedankt

[centrino]

een bedenking: wat betekent "lucht verzadigd met stof"? kan dat wel? bestaat dat? hoe definieer je dat dan? vermits de stof niet oplosbaar is in de lucht; je kan dan ook bijvoorbeeld een hoeveelheid bepalen wat je als verzadigd bestempelt, maar evengoed kan een situatie zich voordoen waarin een dubbele concentratie voorkomt vermits er geen sprake kan zijn van een oplossing en opgeloste stof, en het fenomeen in principe slechts van tijdelijke aard is.

[HansH]

Even voor mijn begrip. ik zie maar 3 mogelijke uitkomsten
1) Certrino heeft iets anders gedaan dan hij zegt waardoor de analyse gewoon terecht klopt
2) Er is een fout gemaakt bij de analyse.
3) Er is een drempelwaarde overschreden omdat tussen contact met de stof en het doen van de analyse een stof gevormd is die zorgt dat de drempelwaarde overschreden wordt.

ik begrijp dat de discusie nu vooral over putn 3 gaat omdat punt 1 en 2 uitgesloten lijken. maar omdat nu ook punt 3 te discussie staat kom je weer bij punt 1 en 2. Centrino is de enige die alles weet over punt 1. en punt 2 ter discussie stellen vraagft om een contra alalyse en die is niet meer mogelijk begreep ik.

[Marko]

Kruimels geen stof, zo veel vervliegt er echt niet. Je bent ook niet over de zakjes heengefietst. Dus die argumenten zou ik achterwege laten.

Maar zelfs als je de redenering volgt dat je door ruiken een "flinke hoeveelheid" cannabiskruimels zou hebben binnengekregen:

Vaste deeltjes diffunderen niet of nog veel langzamer dan de losse moleculen. Een belangrijke functie van het (neus)slijmvlies is nu juist om vaste deeltjes op te vangen waarna ze uitgesnoten/geniesd kunnen worden. Uiteraard kunnen de aanwezige stoffen wel uit die vaste stofdeeltjes diffunderen en dan hun weg door het slijmvlies vervolgen, maar dat gaat nog veel langzamer zijn dan wat ik hierboven berekende en maakt de verklaring alleen maar onmogelijker.

[centrino]

Je moet als test eens een droog takje in de schijn van het licht breken, je zal zien dat er wel degelijk veel stof hierbij vrijkomt, en dit is dan enkel het waarneembare gedeelte.

Waarom is diffusie het enigste mechanisme waarmee rekening gehouden wordt? Ik denk dat diffusie inderdaad belangrijk is voor individuele moleculen maar dat is hier niet het geval lijkt me. Wanneer die vaste stofdeeltjes in het neusslijmvlies terecht komen, dan stroomt dat ook gewoon door naar de mond zonder over diffusie te hoeven spreken.
Wanneer mijn neus nog eens goed vol slijmen zit dan zuig ik het door mijn neus en spuug ik het uit. Heb ik in een stoffig gebouw de muren afgebroken dan spuug ik zand uit door mijn mond (en ik adem altijd door de neus). Soms wanneer ik cola drink komt bij een verkeerde beweging de cola onder invloed van het gas door mijn neus. Dit zijn allemaal voorbeelden van stromingen die niets met diffusie te maken hebben en in grootte orde ook veel groter zijn dan louter diffusie.

De cannabinoïden zitten in deze deeltjes want wat is hasj anders dan het uitgeschudde stof van de droge cannabisplant? Zal een staaltje hasj bij analyse door middel van vloeistofchromatografie tandem massaspectrometrie negatief zijn voor THC en THCA? Ik denk het niet. Men mag niet voorbij gaan aan het proces van staalvoorbereiding tot injectie in de chromatograaf.

[Marko]

je geeft verschillende voorbeelden, maar ze zijn allemaal niet relevant. Je hebt geen cannabis-muur gesloopt, je hebt ook geen cannabis gedronken en opgeboerd, en je hebt ook je neus niet opgehaald. Je hebt, naar je eigen zeggen, aan een paar zakjes geroken, en ruiken is op zijn best een iets krachtigere inademing dan normaal. Dáárom het belang van diffusie. Door ruiken kun je niet zoveel stof hebben binnengekregen, laat staan dat het in je mond terecht is gekomen. Je neusharen en het slijmvlies zitten er niet voor niets.

Je noemt dat je "veel" stof ziet bij het breken van een takje. Maar even ter vergelijking: iemand die een lijntje coke snuift (dus niet: eraan ruikt) krijgt 300 mg poeder binnen. Dát is veel, daar moet iemand ook goed zijn best voor doen. En bij iemand die zo goed zijn best doet is na enige uren ongeveer 100 ng/mL cocaine te detecteren in zijn speeksel.

De detectiegrens voor THCA in het Dräger-apparaat is 50 ng/mL. Dat is vergelijkbaar met de hoeveelheid cocaine die gedetecteerd wordt uit een half lijntje. Durf je echt met droge ogen te beweren dat je een dergelijke hoeveelheid hebt binnengekregen door aan een paar zakjes te ruiken?

Een andere vergelijking: koop wel eens specerijennmengsels op de markt. Uiteraard ruik ik dan eerst goed. Ik hang dan vlak boven grote bakken met fijn poeder. Toch zit mijn neus bjj thuiskomst nooit vol kerrie of ander spul.

Voor mij houdt de inhoudelijke discussie hier denk ik wel op. Ik heb geprobeerd om 2 onderdelen van je verklaring wetenschappelijk inhoudelijk te beoordelen. Voor het ene onderdeel (omzetting van THCA in THC na monstername) komt daaruit dat het niet per se onwaarschijnlijk is - maar overigens alleen als men de monsters niet in een daarvoor bedoelde bufferoplossing bewaart en ook niet gekoeld. Ik kan me niet goed voorstellen dat dat gebeurd zou zijn, maar goed, ik was er natuurlijk niet bij.

Voor het andere geval, inname van de benodigde hoeveelheid THCA door het ruiken aan zakjes, komt eruit dat het hoogst onwaarschijnlijk, zo niet onmogelijk. Zelfs als je hoeveelheden, tijden, snelheden, en dergelijke overdrijft kom je nog niet aan de benodigde gehaltes THCA die de immunologische test positief zouden doen uitslaan. En als ik vergelijkingen maak met vergelijkbare situaties zoals ik in dit bericht doe, biedt dat ook geen aanknopingspunten. Ik denk dus niet dat ik hier nog veel aan kan toevoegen.

[centrino]

je geeft verschillende voorbeelden, maar ze zijn allemaal niet relevant. Je hebt geen cannabis-muur gesloopt, je hebt ook geen cannabis gedronken en opgeboerd, en je hebt ook je neus niet opgehaald.

Mijn analogie wordt hier jammerlijk scheefgetrokken. Omdat er blijkbaar twijfel was dat neus en mondholte een continuum vormen gaf ik dat als voorbeeld om het overduidlijke aan te tonen. Ik heb ook niet gesproken over cannabismuren of daar een kwantitatieve analyse geplaatst want dat maakt net juist voorwerp uit van heel dit onderzoek .

Door ruiken kun je niet zoveel stof hebben binnengekregen, laat staan dat het in je mond terecht is gekomen. Je neusharen en het slijmvlies zitten er niet voor niets.

Dan komen we terecht bij het tweede hoofdpunt dat onderwerp uitmaakt van dit onderzoek. Hoeveel gram, milligram of nanogram aerosolen zou men kunnen opsnuiven wanneer men aan een droge stof ruikt? Alleen dan kunnen we verder zinnige verklaringen doen; veel of weinig stof zegt niets.
Er wordt steeds gesproken over slijmvliezen (en nu ook neusharen), maar nergens wordt een verduidelijking van de functie van deze gegeven. Het wordt als vanzelfsprekend voorgesteld dat slijmvlies stofdeeltjes verhindert in de mond terecht te komen. Juist het tegendeel is waar. De slijmvliezen zijn er ter bescherming van de longen tegen schadelijke aerosolen. Er is een voortdurende stroom van slijm vanuit de neusholte die over de achterzijde van de mondholte beweegt (keelholte) en de opgevangen deeltjes via het spijsverteringskanaal evacueert. Je hoeft maar een enkele beweging met de keel uit te voeren om het slijm naar voor te brengen in je mond, dus het continu en direct contact is overduidelijk aanwezig. Dat exact dezelfde instrumenten gebruikt worden om een persoon te testen die verdacht wordt van het gebruik van cocaïne haalde ik eerder ook al aan.

Je noemt dat je "veel" stof ziet bij het breken van een takje. Maar even ter vergelijking: iemand die een lijntje coke snuift (dus niet: eraan ruikt) krijgt 300 mg poeder binnen. Dát is veel, daar moet iemand ook goed zijn best voor doen. En bij iemand die zo goed zijn best doet is na enige uren ongeveer 100 ng/mL cocaine te detecteren in zijn speeksel.

Dat lijkt me niet juist. Alle bronnen die ik heb geraadpleegd, zowel online als in mijn omgeving, spreken van gemiddeld 20 lijntjes coke per gram. Dan spreken we dus over een gemiddelde van 50mg per lijntje. Een enkeling sprak over 10 lijntjes per gram.

De detectiegrens voor THCA in het Dräger-apparaat is 50 ng/mL. Dat is vergelijkbaar met de hoeveelheid cocaine die gedetecteerd wordt uit een half lijntje. Durf je echt met droge ogen te beweren dat je een dergelijke hoeveelheid hebt binnengekregen door aan een paar zakjes te ruiken?

Dat is niet juist. De detectiegrens voor THC met het Dräger-apparaat is 15 of 25 ng/ml.
Het is ook niet juist om zomaar de analysewaarden voor THC of cocaine door mekaar te gooien en te vergelijken. Het zijn in wezen twee totaal verschillende substanties; om te beginnen is cannabishars en THC THCA niet wateroplosbaar terwijl cocaine bijzonder wateroplosbaar is, een zout zijnde. Bovendien wordt in studies aangegeven dat een speekseltest voor THC tot 4uur na gebruik positief kan zijn, terwijl dit voor cocaïne 8 uur is.

Een andere vergelijking: koop wel eens specerijennmengsels op de markt. Uiteraard ruik ik dan eerst goed. Ik hang dan vlak boven grote bakken met fijn poeder. Toch zit mijn neus bjj thuiskomst nooit vol kerrie of ander spul.

1. Dit is een iteratie van het dampdruk argument; ik heb mijn zaak bepleit om meer in termen van aerosolen van een droge substantie te denken. Je kan aan een busje peperpoeder ruiken en denken ja dit ruikt pittig. Herhaal nu eens de oefening net nadat je het busjes opgeschud hebt. Het zal niet aangenaam zijn en je zal dan ook ineens merken dat je de peper in je mond proeft...
2. Je hoeft niet iets met je ogen te kunnen zien om te concluderen dat het enkel dan aanwezig is. Het zijn hoeveelheden in de orde van nanogrammen die men meet en die zijn bij mijn weten niet zichtbaar te detecteren. (vandaar ook de analogie met het slopen van muren die ik eerder maakte)

Voor mij houdt de inhoudelijke discussie hier denk ik wel op. Ik heb geprobeerd om 2 onderdelen van je verklaring wetenschappelijk inhoudelijk te beoordelen. Voor het ene onderdeel (omzetting van THCA in THC na monstername) komt daaruit dat het niet per se onwaarschijnlijk is - maar overigens alleen als men de monsters niet in een daarvoor bedoelde bufferoplossing bewaart en ook niet gekoeld. Ik kan me niet goed voorstellen dat dat gebeurd zou zijn, maar goed, ik was er natuurlijk niet bij.

Met dank aan je bijdrage, maar in essentie werd mijn claim op geen enkel moment inhoudelijk beoordeeld. Deze stoelde op het gegeven dat het vanuit de praktijk een gangbare zaak is om decarboxylatie van THCA door middel van citroenzuur te bewerkstelligen. De vraag was dus kan vanuit een wetenschappelijk perspectief decarboxylatie van THCA door citroenzuur begrepen worden en wat is de reactiesnelheid hier dan van. De studie die je behandelde zoals ik ervoor al aangaf heeft het over klassieke decarboxylatie door verhitting wat niet relevant is voor mijn casus (en zelfs daar berekende je een decarboxylatie ratio van 62% wat zeker meer is dan ik verwacht had).
En wat de bufferoplossing betreft: deze is juist NIET bedoeld om THCA te bewaren. Sluit dit THCA dan uit? Neen, maar er is geen certificering voor THCA en dat is wel een heel belangrijk punt. In de praktijk is er in principe ook geen noodzaak om een THCA staal te nemen en te bewaren, wat de deur opent voor ingrediënten die van invloed kunnen zijn op het staal, in casu citroenzuur.

[HansH]

Het is ook niet juist om zomaar de analysewaarden voor THC of cocaine door mekaar te gooien en te vergelijken. Het zijn in wezen twee totaal verschillende substanties; om te beginnen is cannabishars en THC THCA niet wateroplosbaar terwijl cocaine bijzonder wateroplosbaar is, een zout zijnde.

maar dat zou dan toch juist in jouw nadeel plijten? immers als er minder oplost omdat het waterafstotend is dan kan overschrijden van een detctie grens als gevolg van opsnuiven nog minder aannemelijk gemaakt worden.