De James Webb telescoop bevestigt Hubble metingen uitdijing heelal en is niet in lijn met meting ESA's Planck-satelliet

[Xilvo]

Xilvo, kan jij de geometrie van de 4D-ruimtetijd, het zogenaamde blok universum, direct waarnemen of detecteren?

Ik kan het meten. Net zoals ik in een Newtonse, absolute, ruimte een afstand ondubbelzinnig kan meten.

[Bladerunner]

Ja, ik denk inderdaad dat je ruimte zelf niet ziet krimpen, maar de afstand tussen jou en Proxima Centauri wordt korter, mocht je die kunnen meten.

Je snapt het nog steeds niet. Door tijd dilatatie wordt je minder ouder dan achterblijvers dus je bent voor jou gevoel korter aan het reizen geweest. Maar tegelijkertijd heb je nog steeds 4,3 lichtjaar afgelegd. Dat is helemaal niet korter geworden. Want nogmaals: lengtecontractie als gevolg van een hoge snelheid van de reiziger is niet van toepassing op de ruimte als zodanig. Dus zal Proxima Centauri niet plotseling vlak voor zijn neus staan en bij afremmen ineens weer een stuk verder.

[tempelier]

Xilvo, kan jij de geometrie van de 4D-ruimtetijd, het zogenaamde blok universum, direct waarnemen of detecteren? Er zijn wiskundige modellen voor nodig om tot die bevindingen te komen.

Wat voor soort blok universum?
Er zijn daar meerdere modellen van.

[tempelier]

Dus zal Proxima Centauri niet plotseling vlak voor zijn neus staan en bij afremmen ineens weer een stuk verder.

Misschien heeft hij iets anders gehoord en verkeerd begrepen.

Stel er wordt van af aarde vertrokken en via een GIga acceleratie komt de snelheid op 0.9999 .
Dan komt de afstand heel kort over.

Maar net voor men halverwege is is er een Giga vertraging en wordt de snelheid 0.0000 .

Dan neemt men toch de resterende helft weer als van ouds waar?
Dus lijkt de resterende afstand groter te worden.

[Maarten1234]

Ja, ik denk inderdaad dat je ruimte zelf niet ziet krimpen, maar de afstand tussen jou en Proxima Centauri wordt korter, mocht je die kunnen meten.

Je snapt het nog steeds niet. Door tijd dilatatie wordt je minder ouder dan achterblijvers dus je bent voor jou gevoel korter aan het reizen geweest. Maar tegelijkertijd heb je nog steeds 4,3 lichtjaar afgelegd. Dat is helemaal niet korter geworden. Want nogmaals: lengtecontractie als gevolg van een hoge snelheid van de reiziger is niet van toepassing op de ruimte als zodanig. Dus zal Proxima Centauri niet plotseling vlak voor zijn neus staan en bij afremmen ineens weer een stuk verder.

Stel je voor dat een waarnemer zich in een ruimteschip bevindt dat met een snelheid van 0.99c (99% van de lichtsnelheid) naar Proxima Centauri reist, een ster die op ongeveer 4.3 lichtjaar van de aarde ligt, zoals je aangaf. Volgens de Speciale Relativiteitstheorie van Einstein zullen de afstanden zoals waargenomen door deze waarnemer onderworpen zijn aan het fenomeen van lengtecontractie.

Lengtecontractie
Wanneer het ruimteschip zich met een hoge snelheid beweegt, wordt de afstand tussen het ruimteschip en Proxima Centauri korter dan wat een waarnemer in rust zou meten. Deze contractie wordt berekend met de volgende formule:

Lengtecontractieformule:
L = L_0 * vierkantswortel van (1 - (v^2 / c^2))

L: De gecontracteerde lengte, zoals waargenomen door de bewegende waarnemer.
L_0: De oorspronkelijke lengte (de afstand in rust, 4.3 lichtjaren in dit geval).
v: De snelheid van het ruimteschip (0.99c in dit voorbeeld).
c: De lichtsnelheid.

Uitrekkende Afstand bij Vertraging
Wanneer het ruimteschip begint te vertragen, neemt de snelheid v af, wat resulteert in een afname van lengtecontractie. Dit betekent dat de waargenomen afstand tussen het ruimteschip en Proxima Centauri zich "uitrekt" naar een waarde die dichter bij de oorspronkelijke 4.3 lichtjaren ligt. De formule voor lengtecontractie blijft hetzelfde, maar je vervangt v door de nieuwe, lagere snelheid na vertraging.

Bijvoorbeeld, als het ruimteschip vertraagt tot 0.5c, gebruik je de oorspronkelijke formule met de nieuwe waarde van v:
L_nieuw = L_0 * vierkntswrtl van(1 - (v_nieuw^2 / c^2))

L_nieuw: De nieuwe gecontracteerde lengte bij de lagere snelheid.
v_nieuw: De nieuwe snelheid van het ruimteschip na vertraging (0.5c in dit hypothetische voorbeeld).

Dit proces illustreert hoe de waargenomen afstand verandert afhankelijk van de snelheid van het ruimteschip ten opzichte van de referentiepunten, in dit geval, de afstand tot Proxima Centauri.

[tempelier]

Ja, ik denk inderdaad dat je ruimte zelf niet ziet krimpen, maar de afstand tussen jou en Proxima Centauri wordt korter, mocht je die kunnen meten.

Je snapt het nog steeds niet. Door tijd dilatatie wordt je minder ouder dan achterblijvers dus je bent voor jou gevoel korter aan het reizen geweest. Maar tegelijkertijd heb je nog steeds 4,3 lichtjaar afgelegd. Dat is helemaal niet korter geworden. Want nogmaals: lengtecontractie als gevolg van een hoge snelheid van de reiziger is niet van toepassing op de ruimte als zodanig. Dus zal Proxima Centauri niet plotseling vlak voor zijn neus staan en bij afremmen ineens weer een stuk verder.

Stel je voor dat een waarnemer zich in een ruimteschip bevindt dat met een snelheid van 0.99c (99% van de lichtsnelheid) naar Proxima Centauri reist, een ster die op ongeveer 4.3 lichtjaar van de aarde ligt, zoals je aangaf. Volgens de Speciale Relativiteitstheorie van Einstein zullen de afstanden zoals waargenomen door deze waarnemer onderworpen zijn aan het fenomeen van lengtecontractie.

Lengtecontractie
Wanneer het ruimteschip zich met een hoge snelheid beweegt, wordt de afstand tussen het ruimteschip en Proxima Centauri korter dan wat een waarnemer in rust zou meten. Deze contractie wordt berekend met de volgende formule:

Lengtecontractieformule:
L = L_0 * vierkantswortel van (1 - (v^2 / c^2))

L: De gecontracteerde lengte, zoals waargenomen door de bewegende waarnemer.
L_0: De oorspronkelijke lengte (de afstand in rust, 4.3 lichtjaren in dit geval).
v: De snelheid van het ruimteschip (0.99c in dit voorbeeld).
c: De lichtsnelheid.

Uitrekkende Afstand bij Vertraging
Wanneer het ruimteschip begint te vertragen, neemt de snelheid v af, wat resulteert in een afname van lengtecontractie. Dit betekent dat de waargenomen afstand tussen het ruimteschip en Proxima Centauri zich "uitrekt" naar een waarde die dichter bij de oorspronkelijke 4.3 lichtjaren ligt. De formule voor lengtecontractie blijft hetzelfde, maar je vervangt v door de nieuwe, lagere snelheid na vertraging.

Bijvoorbeeld, als het ruimteschip vertraagt tot 0.5c, gebruik je de oorspronkelijke formule met de nieuwe waarde van v:
L_nieuw = L_0 * vierkntswrtl van(1 - (v_nieuw^2 / c^2))

L_nieuw: De nieuwe gecontracteerde lengte bij de lagere snelheid.
v_nieuw: De nieuwe snelheid van het ruimteschip na vertraging (0.5c in dit hypothetische voorbeeld).

Dit proces illustreert hoe de waargenomen afstand verandert afhankelijk van de snelheid van het ruimteschip ten opzichte van de referentiepunten, in dit geval, de afstand tot Proxima Centauri.

Wat wil je hier nu eigenlijk mee zeggen?

Ook kunnen we dit soort sommetjes allemaal best zelf maken.

Waarom maak je het niet wat netter als je bron?

je eerste formule wordt dan met c=1

\(L_1 = L_0 \sqrt{1-v^2}\)

Wat heel wat inzichtelijker is.

[Maarten1234]

Mijn punt dat ik wilde bewijzen is dat er inderdaad ruimte-expansie gebeurt, wanneer de lengtecontractie terug afneemt voor waarnemers in een reizend ruimteschip.
En dat deze ruimte-expansie relativitsch is.
En dat deze equivalent is aan ruimte-expansie die we elders meten.

En dat er geen voorkeursreferentieframe is voor ruimte.

Over ruimtetijd nog dit:

Waarnemers kunnen verschillen van mening over de gemeten afstanden (ruimte),
Maar ze zullen het eens zijn over de berekende ruimtetijdsafstanden.

[tempelier]

Mijn punt dat ik wilde bewijzen is dat er inderdaad ruimte-expansie gebeurt, wanneer de lengtecontractie terug afneemt voor waarnemers in een reizend ruimteschip.
En dat deze ruimte-expansie relativitsch is.
En dat deze equivalent is aan ruimte-expansie die we elders meten.

En dat er geen voorkeursreferentieframe is voor ruimte.

Over ruimtetijd nog dit:

Waarnemers kunnen verschillen van mening over de gemeten afstanden (ruimte),
Maar ze zullen het eens zijn over de berekende ruimtetijdsafstanden.

Je hebt niks bewezen.

Je hebt alleen maar bestaand materiaal gekopieerd.

[Xilvo]

Mijn punt dat ik wilde bewijzen is dat er inderdaad ruimte-expansie gebeurt, wanneer de lengtecontractie terug afneemt voor waarnemers in een reizend ruimteschip.
En dat deze ruimte-expansie relativitsch is.

Dat hoef je niet te bewijzen, dat was bekend. Hoewel het discutabel is of je afnemen van relativistische lengtecontractie wel ruimte-expansie mag noemen.

En dat deze equivalent is aan ruimte-expansie die we elders meten.

Helaas, totaal iets anders.

Waarnemers kunnen verschillen van mening over de gemeten afstanden (ruimte),
Maar ze zullen het eens zijn over de berekende ruimtetijdsafstanden.

Waarom noem je het ene gemeten, het andere berekend?
Als ik de diagonaal van de vloer van een kamer wil weten kan ik dat doen door lengte en breedte te meten en de diagonaal te berekenen.

[Maarten1234]

Waarom noem je het ene gemeten, het andere berekend?
Als ik de diagonaal van de vloer van een kamer wil weten kan ik dat doen door lengte en breedte te meten en de diagonaal te berekenen.

Maar je kan de diagonaal ook rechstreeks meten/observeren. Je kan deze waarnemen.
Dat kan je met ruimtetijdsafstsanden niet. Deze absolute maten zijn niet-relativistisch. Onze observaties van ruimte en tijd zijn dat wel.

[Xilvo]

Maar je kan de diagonaal ook rechstreeks meten/observeren. Je kan deze waarnemen.

Is die lengte van de diagonaal minder echt of betrouwbaar dan wanneer ik 'm met Pythagoras bereken?
Is die minder echt of betrouwbaar als ik 'm met een laserapparaatje meet, waar ook een berekening aan te pas komt?

Deze absolute maten zijn niet-relativistisch. Onze observaties van ruimte en tijd zijn dat wel.

Welke maten zijn absoluut?

[Maarten1234]

Kijk, de logica is simpel en uiterst solide:

Als sinds Einstein ruimte en tijd niet meer absoluut zijn, zoals in de tijd van Newton, dan is ruimterelativiteit eveneens een feit.
Dat betekent dat elke observatie van ruimte relatief is.
Ook de observatie van expanderende ruimte.

Dat betekent dat er in het heelal geen objectieve hoeveelheid (uitgedijde) ruimte is.
Dat betekent dat waarnemers verschillen van mening over de afstanden (ruimte)
Ze zijn het wel eens over de onzichtbare maar enkel deduceerbare ruimtetijdsafstanden.

[Xilvo]

Kijk, de logica is simpel en uiterst solide:

Zelfs indien de gebruikte logica solide zou zijn, dan zal die slechts zinvolle resultaten leveren als de uitgangspunten juist zijn.

Waarom denk jij, als niet-natuurkundige, stellig te kunnen beweren dat alle wel-natuurkundigen die zich hier mee bezig hebben gehouden het bij het verkeerde eind hebben?

[Maarten1234]

Kijk, de logica is simpel en uiterst solide:

Zelfs indien de gebruikte logica solide zou zijn, dan zal die slechts zinvolle resultaten leveren als de uitgangspunten juist zijn.

Welke uitgangspunten zijn niet juist en waarom? ]

[Maarten1234]

Waarom denk jij, als niet-natuurkundige, stellig te kunnen beweren dat alle wel-natuurkundigen die zich hier mee bezig hebben gehouden het bij het verkeerde eind hebben?

Omdat ik een andere invalshoek gebruik.

Ik zeg dat sinds Einstein ook ruimte niet meer absoluut is.

Ik wijs op ruimterelativiteit.